De reis en de fiets
Toch maar een weekje fietsen in Polen dit jaar, nu niet in juni maar in september. Om gezeur met fietsvervoer te vermijden had ik een fiets gehuurd in Międzyzdroje aan de Oostzee niet ver van Duitsland. Voor de treinreis op 15 september vond ik maar een nieuw woord uit: dagmerrie. Niet alleen uitgevallen treinen, gemiste overstappen, in één minuut naar een ander perron rennen, maar ook Duitse conducteurs die je in de restauratiewagen toeblaften dat je tussen twee slokken bier “die medizinische Mund-Nase-Bedeckung” weer moest aanbrengen. Het verontrustende was dat niemand lachte (behalve ik) als zo’n idioot zo tekeer ging.
Ik haalde op het nippertje mijn bestemming in Polen, waar het er allemaal veel relaxter aan toeging. De volgende dag stond mijn ‘rower trekkingowy’ voor me klaar, die ik per Facebook had gereserveerd voor €4,40 per dag. Een stevige fiets met brede banden, niet erg soepel schakelend, maar goed voor de niet altijd even goed verharde fietspaden.
Fietsen langs de haffenkust
De route was steeds Oost of Noordoost. Pas de laatste dag zou ik weer wat naar het Zuiden reizen. Helaas was na iets meer dan een dag fietsen de wind naar het Noordoosten gedraaid, waardoor ik vooral met tegenwind heb gefietst, wel goed voor mijn conditie.
Het begin was meteen schitterend door het Woliński Park Narodowy, een nationaal park op een eiland omringd door zee en binnenmeren, bekend om de grote concentratie zeearenden en de bizons die er gefokt worden. De zeearenden zag ik en ook een groep rode wouwen.
Ingang van het Woliński Park
Strandovergang
Energie voor de fietser
Na dit nationale park gaat het lange tijd langs de Oostzeekust. Het fietspad loopt kilometers lang een paar honderd meter van de zee door uitgestrekte bossen, die vooral uit grote dennen bestaan. Hier en daar is een overgang naar het niet al te brede strand dat meteen achter het bos begint. De ritten door het bos worden regelmatig afgewisseld door het bezoek aan talloze badplaatsen. Die bestaan uit eindeloze restaurants voor gebakken vis en pizza afgewisseld door pensions, appartementen en huisjesterreinen, niet bijzonder aantrekkelijk, wel handig als je wat wilt eten of drinken.
Op de landtong bij het Kopań-meer
Na iets meer dan twee dagen fietsen kwamen de leukste trajecten over de landtongen tussen de zee en de grote binnenmeren van deze ‘haffenkust’, zoals het Jamno-meer bij Mielno en het Kopań-meer voorbij Darłowo. Schitterend zoals je daar over een smalle strook land fietst met links uitzicht over de Oostzee en rechts uitzicht op het meer. Bij niet alle meren is die landtong goed befietsbaar. In dat geval reed ik om het meer heen. Op het moment dat ik een paar kilometer van de kust het binnenland in fietste, kwam ik een heel andere wereld tegen, een wereld die ik kende van mijn andere Poolse avonturen, een wereld waar vrijwel niets is, alleen kleine winkeltjes, bijna geen restaurants, wel hier en daar een Agroturystyka, een boerderij die kamers verhuurt of hele huisjes voor minder €20 per nacht. De tweede en derde nacht sliep ik bij zo’n boerderij.
Erg veel contact met de Polen had ik niet deze vakantie. Het beperkte zich tot een praatje wanneer ik bij een hotel of een Agroturystyka aankwam (waar ik geen maaltijden heb gebruikt) en tot bestellen en afrekenen in restaurants en winkels. Dat ik Pools praatte, vonden de mensen nogal bijzonder.
Slowiński Park Narodowy
Aan het eind van de vierde dag kwam ik bij het prachtige Slowiński Park Narodowy aan, een van de mooiste natuurgebieden van Polen, bekend van zijn wandelende duinen, maar er is veel meer moois, zoals uitgebreide moerassen en meren met alle bijzondere vogels en planten die erbij horen. Het park is genoemd naar een volk dat hier vroeger woonde. Ik overnachtte in Kluki, dat eigenlijk één groot openluchtmuseum is van vakwerkhuizen van dat Slowiński-volk, in een klein huisje naast een boerderij.
Door modder en over oude spoorwegen
Het was goed dat ik niet verder was gefietst die avond, want wat ik de volgende ochtend tegenkwam, had met fietspaden niets te maken. De ‘weg’ naar Skórzyno loopt door een moerasgebied. Ik las op een bordje dat ze het gebied natter aan het maken waren voor de bevers. Dat was te merken. Het pad bestond uit modderige graspollen en plassen.
Fietspad op vlonder
Fietsen door de modder
In het bos op weg naar Białogóra
Hier en daar waren houten vlonders neergelegd, maar die sloten nergens aan het begin en het eind op de modderige grond aan. Mijn gemiddelde snelheid daalde ver onder de 8 km/u. De rest van de dag was minder moeilijk. Ik fietste ten Zuiden van het Łebsko-meer naar Łeba en verder. In 2003 waren we er met het gezin geweest om naar de wonderlijke duinen te kijken. Na Łeba fietste ik ten Zuiden van het volgende meer (Sarbsko) en vandaar weer naar de kust. Voordat ik bij mijn eindbestemming Białogóra aankwam, ging de tocht door een prachtig bos. De lage avondzon scheen door de dennenbomen. Overal kwamen de paddenstoelen uit de grond. Het was herfst geworden.
Fietsen als een trein
De laatste fietsdag ging alleen het eerste stukje nog door het bos. Daarna beheerste uitgestrekte stukken bouwland het beeld. Een mooie verrassing was het prachtige fietspad over de oude spoorlijn Krokowo-Swarzewo. Aan het eind hiervan kwam ik bij de baai van Gdańsk uit. Aan de horizon was de grote landtong naar Hel tegenover Gdynia te zien. Vanaf hier ging de route niet meer naar het Oosten, maar naar het Zuiden, eerst naar Puck en dan naar Gdynia. Puck is een aardig provinciestadje met marktplein (Rynek) zoals veel Poolse plaatsen.
Einde van de fietstocht
Vanaf hier fietste ik naar Gdynia. Het was even schrikken toen ik de flatgebouwen, havens, spooremplacementen en fabrieken naderde. Door een navigatiefout kwam ik nog bij een opslagplaats voor containers terecht. Toen een soort heftruck met zo’n container in mijn richting begon te rijden, maakte ik rechtsomkeert en vond een goede route naar het station van Gdynia, waar ik op de trein naar Gdańsk stapte.
Puck
Gdańsk
Gdańsk
Na een bezoek aan Gdańsk nam ik de trein terug, niet naar Leiden, maar naar het beginpunt van de fietstocht, Międzyzdroje, om mijn fiets in te leveren. Toen de jonge vrouw van de fietsenwinkel mij aan zag komen, moest ze hard lachen en zei in het Engels: “You made it, you are back, you are still alive!”, alsof ze het niet kon geloven.
Pas de volgende dag reisde ik terug naar Leiden, zonder fiets. Alweer grote vertragingen en andere ergernissen, maar om 23:15 was ik thuis.
https://blog2.rdeman.nl/
Kijk ook eens naar: https://blog2.rdeman.nl/fietsen-in-polen-page/