Re: Ron's werk
Geplaatst: do mar 01, 2012 9:11 pm
Direct naast die spontane 'fontein' zijn de tarweplantjes verdwenen onder een laagje bezonken grond. De sloot, eigenlijk afgrond naar laagliggend braakland, begint enkele meters hellingafwaarts. De natte plek waar het water vandaan komt ligt zo'n dertig meter meer in het land. Ondanks dat m'n vader zich hier vorig jaar suf heeft gereden met de kilverbak is het nog niet zoals het hoort te zijn, maar het is wel heel veel vooruit gegaan vergeleken met voorgaande jaren.
Vroeger was dit land grasland, nat grasland. Deze wendakker loopt langs een oude stroomgeul van de rivieruitmonding. Hier zit niet zo diep onder de grond een harde laag grond met veel schelpjes, die zie je ook op de foto omhoog spoelen. Ondanks dat we het enkele keren hadden gewoeld wil het water nog steeds niet echt naar beneden toe de grond in verdwijnen. Een oud-werknemer vertelde ooit dat op dit stuk land in het najaar een trekker met kunstmeststrooier verzakt kwam te zitten. Pas enkele maanden later in de winter konden zij de trekker over het ijs bevrijden. Op deze plaatsen ging hij ook altijd met z'n russische grashakselaar wegzakken. Dan werd alleen langs de sloot gereden, middenin bleef altijd alles staan.
Die foto van het ploegen is genomen op een stuk land waar je bijna altijd kan rijden. De grond is daar redelijk licht. Pietje, uitstekend opgemerkt van die ploegdiepte. Ik kan wel allerlei verhalen bedenken om me eruit te lullen, maar het had hier iets dieper gemogen
En het land loopt, net zoals jij schreef, hier iets omhoog.
Over de kipperbanden voorop de trekker, voorop deze John Deere trekkers past de normale '8-gaats landbouwsteek', enkel overschroeven dus
Vroeger was dit land grasland, nat grasland. Deze wendakker loopt langs een oude stroomgeul van de rivieruitmonding. Hier zit niet zo diep onder de grond een harde laag grond met veel schelpjes, die zie je ook op de foto omhoog spoelen. Ondanks dat we het enkele keren hadden gewoeld wil het water nog steeds niet echt naar beneden toe de grond in verdwijnen. Een oud-werknemer vertelde ooit dat op dit stuk land in het najaar een trekker met kunstmeststrooier verzakt kwam te zitten. Pas enkele maanden later in de winter konden zij de trekker over het ijs bevrijden. Op deze plaatsen ging hij ook altijd met z'n russische grashakselaar wegzakken. Dan werd alleen langs de sloot gereden, middenin bleef altijd alles staan.
Die foto van het ploegen is genomen op een stuk land waar je bijna altijd kan rijden. De grond is daar redelijk licht. Pietje, uitstekend opgemerkt van die ploegdiepte. Ik kan wel allerlei verhalen bedenken om me eruit te lullen, maar het had hier iets dieper gemogen
![Embarrassed :oops:](./images/smilies/icon_redface.gif)
Over de kipperbanden voorop de trekker, voorop deze John Deere trekkers past de normale '8-gaats landbouwsteek', enkel overschroeven dus
![Wink ;)](./images/smilies/icon_e_wink.gif)