Een Pool in de cockpit AMSTERDAM - Poolse snelwegcowboys die

[bertvaneck]

Een Pool in de cockpit AMSTERDAM - Poolse snelwegcowboys die rijden voor een hongerloon en rommelen met de tachograaf verzieken de internationale wegtransportmarkt.




“Glitterfeest voor de rijken” en “Armoede voor de vrije truckers” staan naast elkaar in één uitgave van Nêerlands grootste krant. Terwijl op de jaarlijkse patserhappening in de RAI de champagnekurken knallen, wordt in truckersgezinnen het hoofd gebroken over de vraag, of het met Kerst een Big Mac of een biefstukje van de Kiloknaller wordt. Het Kerstavondgebed maakt plaats voor de vervloeking van Polen en andere Oostblokkers.

Gastarbeiders

Goedkope arbeidskrachten zijn van alle tijden. Onder het mom van tekort aan werkkrachten, werden moderne slaven bij tienduizenden vrijwillig door fabrikanten geïmporteerd uit landen rond de Middellandse Zee. Daar lag het welvaartstempo nog een paar versnellingen lager.

Niet gebrek aan tolerantie, maar winsthonger van grote werkgevers leidde tot interculturele spanningen. Opgehokte, voor een hongerloon werkende gastarbeiders uit Italië, Spanje, Turkije of Noord-Afrika werden door Nederlandse arbeiders verweten dat ze hun plek innamen achter de lopende banden van de fabrieken en tussen de lakens van willige lokale schonen, die een donkere vrijpartij wel spannend vonden.

Winsthonger

De internationale zeescheepvaart is een ander schoolvoorbeeld van winsthonger. Er vaart bijna geen koopvaardijschip meer onder Nederlandse vlag en arbeidsvoorwaarden. Goedkope arbeidskrachten uit Aziatische en Zuid Amerikaanse landen gooien de trossen los en zorgen massaal voor lading en de inwendige mens aan boord van onze moderne, in het buitenland geregistreerde oceaanstomers. Alleen kapitein en officieren zijn vaak nog van Nederlandse bloede. Maar die verdienen, net als onze eigen captains of industry, onder élke vlag een vorstelijk salaris.

Luchtvaart

Na de teloorgang van het internationale transport over land en zee, is nu de luchtvaart aan de beurt. Trotse nationale carriers moeten het luchtruim op de korte afstanden al delen met als paddestoelen uit de grond rijzende prijsvechters als Ryanair of Easyjet.

Door overname van succesvolle vakantiechartermaatschappijen weten ze de winst en de passagiers nog in eigen huis te houden. Maar hoe zit dat met de bemanningen, als de concurrentiestrijd in de lucht nóg scherper wordt? Wil en kan KLM Air France dan nog vasthouden aan de strenge selectienormen, die onze cockpit en cabinecrews de allerbeste reputatie van de luchtvaartwereld en de KLM de Triple-A status voor veiligheid hebben bezorgd? Of trekt Air France de opleidingen naar zich toe?

Hoe lang duurt het nog tot onderbetaalde en voor de eer vliegende Aziatische gastvrouwen onze 'kisten' gaan bemannen? Moet onze 'Blauwe trots' daarvoor naar Singapore, Maleisië, Thailand, Hongkong of zelfs Peking als juridische plaats van vestiging uitwijken? Of hangt ons de onpersoonlijke Oostblokcharme met roestvrijstalen glimlach boven het hoofd?

Als dit al de toekomst is, zal onze nationale trots hopelijk het voorbeeld van de zeescheepvaart volgen en het commando in de cockpit in de betrouwbare handen van de huidige Nederlandse en Engelstalige captains en officieren laten. Ik moet nu al slikken bij een Franse naam in de linker stoel.

De vaardige vlieghandjes van onze KLM-piloten zijn niet de enigen in de lucht. Onze veiligheid wordt mede bepaald door de selectienormen en de vliegvaardigheid van andere prijsvechters en nationale airlines. Die zouden met de regels en de onderhoudsschema’s nog wel eens de hand kunnen lichten, als dat tijdwinst, dus een bundel dollars extra oplevert. Luchtrampen zijn dan een kwestie van tijd.

Safety First

Winsthonger in een concurrentieslag mag nooit ten koste gaan van veiligheid. De verantwoording voor een vol beladen truck met oplegger op snelwegen is vergelijkbaar met die voor een jumbojet in de lucht. De gevolgen van een stuurfout kunnen voor beide catastrofaal zijn. Die verantwoording kun je niet alleen neerleggen bij de roekelozen, die het met rijtijden en alcoholgebruik niet zo nauw nemen.

Die verantwoordelijkheid ligt vooral bij de opdrachtgevers. Die zetten soms zoveel tijdsdruk op de ketel, dat truckers met rampzalige gevolgen doorrijden over een hagel gladde Afsluitdijk, of dat de bemanning van een Pools regeringsvliegtuig gedwongen kan worden om te landen, ook als de weersomstandigheden dat levensgevaarlijk maken. Nederlandse verkeersvliegers halen het niet in hun hoofd om een onweersbui in te vliegen.

Vrijhandel brengt ook verplichtingen met zich mee. Je kunt buitenlandse truckers en piloten niet verwijten dat ze hun kans pakken, als die ze door winst gedreven beslissers wordt geboden. Je kunt transportbedrijven, net als luchtvaartmaatschappijen blacklisten en via cameracontrole van de weg halen als ze de veiligheid stelselmatig aan hun laars lappen. En dat moet je dan niet tot Poolse ondernemingen beperken.

Onze Europese leiders hebben de mond vol over een 'level playing field' (gelijke kansen voor concurrerende bedrijven). Néém dan maatregelen en controleer die scherp. Dan hoeven we nooit de bibbers in een vliegtuigstoel te krijgen als we horen dat er een Pool in de cockpit zit.

Kerstpakket

Ik wens alle Nederlandse truckers een fantastische Kerst. Misschien voelt de organisatie van het 'glitterfeest voor de rijken' iets voor een gebaar richting internationale truckers? Er zijn vast nog wel wat flessen 'bubbles' en doosjes kaviaar overgebleven die wat extra swing kunnen geven aan hun Kerst Big Mac. Zij zorgden er tenslotte voor dat de kurken in de RAI konden knallen.

[pietje Bell]

Mooi eigenrijder willen worden,dit is iets anders als eigenrijder zijn.
Nu het werk wat minder wordt,de polen en andere nationaliteiten de schuld geven.Net als de z.z.p.ers ook deze groep ,piept en jankt wat af.Dit hoort er gewoon bij,als je eigen ondernemer wilt zijn.