Hoofdstuk 6
Ik reed voor het lange kronkelende pad op naar het bedrijf van een kenis van mij,Jan reed achter mij aan.
Daar aangekomen,kreeg ik al gelijk de eerste tegenslag teverwerken,ik had al heel snel gezien dat het dak nog niet op zijn nieuw gebouwde schuur zat.
Terwijl mij dit wel was belooft[een ieder die polen kent,daar wordt wel meer belooft]zelf de drempel lag nog niet voor zijn schuur.Je kon er niet eens in,omdat zijn vloer wel 50 cm boven zijn beton plein lag.
Ik parkeerde mijn auto aan de zijkant,zodat Jan zijn vrachtwagen,in het midden van het plein neer kon zetten,met het idee,dat we er met de heftruck aan beide zijden bij konden.Althans dat dachten wij.
Ik belde aan ,maar dat had eigenlijk niet veel zin,want mijn kameraad kwam al aan de andere kant van zijn huis aangelopen.
Na de handen geschud te hebben,en wij direkt wilde lossen,moesten we toch mee naar binnen.
En het zal geen echte pool wezen,voor dat je koffie of thee,en natuurlijk weer eten voor neus geschoteld kreeg.
Na een lange reis,zo werd door hem en zijn vrouw verteld,het deed er niet toe,dat wij vertelde dat wij al zowat een half varken aan worst en soep verorbert hadden.Dat stelde natuurlijk niets voor en was alllang verteerd volgens mijn kameraad.
Nou toen lieten we alles maar over ons heen komen,en zouden wel zien.Ik had in de paar tellen dat ik om mij heen keek ook geen heftruck zien staan.
En vroeg er even tersluiks naar,maar dat kwam wel goed volgens mijn maat.Dat was voor later[jutro].
Eerst eten en praten.Later denk je daar anders over,wij hollanders willen altijd snel,en deze mensen kregen na een lange tijd weer eens mensen uit het buitenland over de vloer,en dus moest er bij geklets worden.
Na een paar uur begon het bij mij toch te kriebelen,en voor al bij Jan,deze wou wel eens lossen zodat hij kon slapen.Ik had voor de tijd afgesproken samen met mijn poolse maat,bij een bedrijf waar we een heftruck konden huren.En dit bedrijf zou regelen dat hij er stond.Ik vroeg aan mijn maat waar het ding stond.Waarop hij al begon te draaien,dat dit een probleem was.En wel de beste man had het ding verkocht,aan een klant ver uit de buurt.
Nu denk je dan maar een ander huren,maar dat was toendertijd niet zo.Nu is het allemaal anders,nu zijn er zat.Maar toen niet,we hadden al een tijd gezocht,ik noemde het ding een balkankar,en geloof dat dit ook nog op het ding stond.
Maar goed en nu!!!.We konden het spul er niet met de handen afhalen.
Even achter mijn oren krabbend zei ik tegen Jan dat hij de voorwagen maar moest afkoppellen,en achter de schuur moest staan,zodat hij in zijn bed kon.Hij mocht ook wel in huis slapen,maar dit wilde hij niet.Dan als wij een heftruck hadden,wij eerst de aanhanger loste,en hem niet stoorde.
Tegen mijn maat zei ik ,hup in de auto we gaan op zoek.Reed een tijdje in het rond maar nog niets te vinden.
Toen ik een ingeving kreeg,en wel omdat ik in de herfst van het vorig jaar,een draad kraan had zien staan bij die cooperatie.En draaide om,en reed daar naar toe,en warempel het ding stond er nog.Mijn maat direkt,dat kan toch niet met dit ding kisten lossen,waarop ik zei,moet jij eens zien.Als we hem maar kunnen huren,met machinist.En anders doe ik het zelf wel,zei ik,waarop mijn maat me aan keek van dat zal wel.
Ik naar de direkteur,klopte aan zijn kantoor.Hij riep binnen,waarop ik gelijk zag,dat het goed zat.
Je ziet meestal direkt wat voor vlees je in de kuip hebt.En legde het probleem voor,waarop de beste man direkt ja zei.Maar we zijn in polen nietwaar,eerst weer de bekende rituelen,koffie of thee,met koekjes,en zoals het een goed direkteur beaamt,natuurlijk een fles wodka in zijn laadje.
Keek mijn maat aan die moest al grijnzen.Toen der tijd was ik dat afwas water niet zo gewend als nu,en zag de bui al hangen.
Maar goed ik kwam er niet onder uit,we dronken er een paar,en ik zag de wereld ook opeens door poolse ogen,en dacht, kan mij het ook schelen.De man beloofde dat de kraan er om 14.00 zou zijn.Dit gaf hij ook intern door.Wij praten daarna nog over van alles en nog wat,want ja een pool blijft net als een hollander,nieuwschierig,en reden richting de plaats van mijn maat.Waar we nog een anderhalf uur moesten wachten.Waarop ik hem vroeg,zonder hem voor zijn hoofd te stoten,waarom zit het dak er nog niet op!Hij was daar zelf natuurlijk ook niet happy mee.
Maar het had met de leverancier temaken,was ook zijn afspraken niet nagekomen.Nou dat deed hij een lange tijd niet,want het dak kwam er pas juli op.Of het moest een financiele kwestie zijn,maar daar kom je in polen toch nooit achter,blijft hokus pokus.Maar waarrempel na een uurtje zagen we toch de kraan aankomen.Mijn maat al angstig hoe de kuubkisten van de auto zouden komen.Nou daar wist ik wel raad op het ging niet per twee maar per vier.
Twee kabels tussen de pallets van de kisten door,en hup daar gingen er vier.Deze werden netjes naast elkaar gezet buiten,want binnen had toch geen zin.Zo volgde ook de tractor en de plantmachine,nadat eerst Jan weer van zijn bedje gelicht was.En klaar was kees,ik bedankte Jan,en zei dat hij de rekening kon opsturen,waarna hij verder ging om zijn vracht pallets voor holland op tehalen.Ik dekte het hele spul af.En zette de plantmachine achter de trekker,zodat deze al vast klaar stond,en zo de maandag aan de gang kon.Echt weer met een hollandse gedachte,vergat natuurlijk weer dat ik in polen was.Hoe dit weer in zijn werk ging,vertel ik weer in een ander hoofdstuk.