Hoofdstuk 8.
Nadat wij gezien hadden dat het kunstmest strooien goed verliep,en dit ook al een paar uurtjes in beslag had genomen.
En het heerschap van de rotereg nog niet met zijn gerepareerde eg terug was gekomen.Leek het ons beter om maar eens richting werkplaats van de cooperatie tegaan.Daar aan gekomen,eerst maar een in het rond kijken waar deze zich bevond.Er liep een oud omaatje met een rood hoofd doekje rond op het terrein.
Ik met mijn handen en benen vragend waar de werkplaats was,mijn neef al lachend,en er gelijk bij zeggend,dat hij er niets van begreep hoe ik dit aan dat mensje vroeg,en omaatje er natuurlijk helemaal niets van snapte wat die gekke hollander nu bedoelde.Toen schoot het mijn bekende duitse woord werkstad tebinnen.En dat snapte ze direkt,ik moest de hoek om,en daar was het gebouw.Zo gezegd zo gedaan.Daar aan gekomen,en naar binnen tezijn gestapt,rolde mijn ogen zowat uit mijn hoofd.Zie ik daar de bron van alle ellende,gewoon rustig zitten te roken aan zijn stinkende sigaret,in een of ander wit pakje[dit rookte zowat iedereen toen der tijd]van een kwaliteit of er bermgras in de brand werd gestoken.Ik loop naar hem toe,en begon hem weer met handen en benen tevragen,waarom hij niet het ding gerepareerd had.
Na lang gedebatteerd tehebben,kwam ik er achter dat dit niet zijn werk was,hij was immers chauffer.Ik vroeg hem of hij het wel gemeld had,dat had hij gelukkig wel gedaan.Maar verteld dat de monteur eerst de aardappelrooier moest afmaken en dit duurde nog wel een paar dagen.De mond van mijn neef zakte open van verbazing toen ik het hem vertelde,en zei in wat voor land zijn we?Ik naar de monteur die aan de aardappelrooier bezig was,en hem vertelde dat de aardappels nog niet eens gepoot waren,en hij aan de rotereg moest beginnen.
Alleen dat dacht ik,hij had opdracht gekregen van de chef,aardappelrooier en geen rotereg.Maar goed je kon kwaad worden,maar dat had geen zin.Het was het systeem waar deze mensen in leefden.
Voor ons zat er niks anders op,om naar de chef tegaan.Ik vertelde mijn neef snel nog even van de plaatselijke regels als je bij de direkteur op zijn kantoor kwam.Waarbij mijn neef ogen opzette,en zei wodka drinken?
Tja jongen zo gaat het hier nu eenmaal,jij bent vandaag de sigaar,ik zeg wel dat ik vanavond nog naar Pozan moet.
We kwamen bij de direkteur,en dezelfde slapstyk kwam weer op gang.Koffie thee,koek en de bekende fles.Nadat ik het hele verhaal aan hem had uitgelegd.Dit was geen probleem zei hij,en gaf door aan de monteur dat hij direkt aan de rotereg moest beginnen.Het was onderhand al een uur of twee en we hadden nog niets gedaan.Mijn arme neef keek me eens aan,ik zag hem denken,maar gaf een knippoog van ff volhouden jongen.
We zaten er ong een uurtje,tot de monteur aan het kantoor kwam,en hem vertelde dat het binnenwerk van de eg ook finaal kapot was,en dit voorlopig niet temaken was,omdat alleen de tebestellen onderdelen dagen op zich zouden laten wachten.Nou en toen was er een probleem,mijn neef keek al wat loenser na een half flesje met de direkteur en maakte zich ook al niet zo druk meer.Ik dacht even snel na,en ik vroeg de wel door gevoede direkteur of hij een triltandcultivator had met een verkruimelrol daarachter.Althans zo dacht ik het hem tevertellen.
De man snapte geen snars wat ik bedoelde,waarop ik een stuk papier van zijn bureau pakte,en het ding uittekende.
Dit begreep hij snel,maar een moment we gaan er zo naar toe,eerst nog een borrel.
Na deze er in gekiept tehebben,deed hij zijn dikke bont jas aan,want het was aardig fris nog buiten in het voorjaar.gingen we het terrein op.Wij waren al een tijdje buiten geweest,en waren aaardig roozig geworden in het warme kantoor,zodat de rillengen over onze ruggen vlogen.Vooral bij mijn neef,die had er zelfs rode wangentjes bij gekregen,en liep maar wat temompellen,van wat een land,dit gelooft niemand als ik terug ben in Holland.
Onderhand waren we bij een andere loods aangekomen,en daar liet de direkteur trots zijn cultivator zien.
Mijn arme neef zakte zowat door zijn knieen,wat de man ons liet zien was een woelpoot met drie tanden van een 60-70 cm daaraan.Dit was het hem ook niet,we gingen terug naar het kantoor.
Ik nog eens het ding beter voor getekend op papier,en waarrempel hij snapte wat ik bedoelde.
En vertelde dat we ons niet druk hoefden temaken,alles komt goed[nu weet ik wel beter,want uit eindelijk,komt alles wel weer op het laatste moment goed in Polen,alleen wist ik dat toen niet.
De beste man liet eten komen,en dat hield in dat we die dag toch niet meer aan het werk kwamen.
Alles werd voor gezet,en hij pleegde onder het eten een telefoontje,naar een cooperatie verderop.
En waarempel deze hadden een cultivator met verkruimelrol.En hij mocht dat ding gebruiken,zodat wij het ding weer van hem konden gebruiken[alleen dat zei hij niet tegen zijn collega].Wij stonden natuurlijk weer op zijn hollands op scherp,maar dat zakte al snel,nadat de man vertelde dat het ding 70 km verderop stond.Onderhand kwam mijn poolse maat ook eens kijken waar wij zo lang bleven,maar dat zag hij al snel genoeg,nadat deze nog wat koffie had gedronken,ging hij weg.Nadat ik hem had gevraagd om de plantmachine en de knollen naar huis tehalen.Hij zou ddit regelen.We vroegen aan de direkteur wanneer de kuul er zo snel mogelijk kon zijn?De man vroeg hoelaat wij het ding nodig hadden,waarop ik zei morgenochtend 7 uur,was geen probleem volgens de man.En belde naar het bedrijf om dit teregelen.Wij zouden morgen ochtend om 7 uur een kultivator hebben.
Nou daar hielden we het dan bij,de fles was onderhand ook leeg,mijn neef keek me aan of hij een of andere ziekte onder zijn leden had,en zijn tongval klopte ook niet meer zo goed.Maar hij snapte nog wel,dat wij morgen om 7 weer aan de bak konden.Althans dat dachten wij,alleen liep het weer anders af.Alleen dit komt weer in een ander hoof
dstuk