Bijna 200.000 Poolse Joden [*] vochten op Pools grondgebied en in ballingschap tegen nazi-Duitsland in de gelederen van de Poolse legers. Ze verdedigden Polen in september 1939 tegen de Duitse agressie en ze vochten in de Poolse legers in ballingschap.
Plaatje hierboven: Generaal Anders groet zijn gevallen Poolse Joodse soldaten van het 2de Poolse Korps tijdens de Slag om Monte Cassino, Italië (voorjaar 1944) [beeldbron: Jim Bao]
Ondanks de enorme Joodse militaire bijdrage aan de Poolse oorlogsinspanningen, negeert de officiële Poolse historische bibliografie van WO II dit opmerkelijke Joodse fenomeen.
Volgens Poolse documenten bedroeg het percentage Joden dat in de Tweede Wereldoorlog in het Poolse leger diende – zowel toen de Duitsers Polen binnenvielen op 1 september 1939, als in de rangen van het Vrije Poolse Leger georganiseerd in de Sovjet-Unie en in Engeland – 10 procent van de totale strijdkrachten. Met andere woorden, ongeveer 130.000 Joodse soldaten en officieren vochten in de veldslagen na de Duitse invasie, die 17 dagen duurde.
Ongeveer 1,5 miljoen Joodse officieren en soldaten in de gelederen van de geallieerde reguliere legers, in ondergrondse nationale verzetsbewegingen en in partizanen eenheden, namen deel aan alle veldslagen tijdens de oorlog tegen de nazi-vijand en de asmogendheden. Ze vochten dapper, bewezen hun heldendom, toonden moed en toewijding in hun strijd. Hun moed leverde een belangrijke en indrukwekkende bijdrage aan de ultieme overwinning van de geallieerden in de Tweede Wereldoorlog.
Bijna 200.000 Poolse Joden vochten tegen nazi-Duitsland in de rijen van de Poolse legers op Poolse bodem en in ballingschap. Ze verdedigden Polen in september 1939 tegen de Duitse agressie. Ze vochten in de Poolse legers in ballingschap; in de verdediging van 1940 in Frankrijk, in het Midden-Oosten, in Noord-Afrika in Italië en in Arnhem in Nederland tijdens Operation Market Garden (17–25 september 1944).
Tijdens hun dienst in het Poolse tankcorps, de luchtmacht en de marine namen ze, samen met de RAF en de Britse Koninklijke Marine, deel aan de landing in Normandië. De Poolse strijdkrachten namen samen met het Rode Leger deel aan het grote offensief en bevrijdden uiteindelijk Polen en veroverden Duitsland.
Bovendien droegen veel Poolse Joden hun deel bij in de Poolse, Russische en Franse ondergrondse bewegingen. Ze maakten ook deel uit van de Palestijnse Joodse Brigade. Poolse Joden vochten in het Franse leger, in het Amerikaanse leger, in het Russische Rode Leger en in de Britse strijdkrachten.
Honderdduizenden van deze strijdbare Diaspora Joden, oud-soldaten, verzetsleden en partizanen, zullen gehard door de strijd tegen de nazi’s en hun collaborateurs, na het einde van de oorlog emigreren naar het Britse Mandaat Palestina, waar Ben-Goerion op 14 mei 1948 de onafhankelijkheid zal uitroepen en Israêl uit de asse zal herrijzen. Aldus legden zij de fundamenten van de IDF, het Israêlische leger zoals we dat vandaag nog kennen.
[*] Meer dan 96 procent van het Poolse Jodendom werd uitgeroeid. Van de ca. 3.250. 000 Joden die in 1939 in Polen woonden, bleven er in 1945 nog 100.000 over. Het Joodse Agentschap schat dat er vandaag tussen 25.000 en 100.000 Joden leven in Polen.
Tijdens de eerste periode van de onafhankelijkheid van Litouwen moesten alle soldaten de eed van trouw afleggen tegenover een religieuze figuur van hun religie naar keuze. Hierboven een foto genomen in 1935 van alle nieuwe Litouwse Joodse rekruten nadat zij hun eed van trouw hebben afgelegd. Vooraan staat de rabbijn van Vilkaviskis in Litouwen, rabbijn Eliahu Grun. Van de ca. 250.000 Litouwse Joden in 1939 werd tussen juni 1941 en juli 1944 ca. 97% uitgeroeid door de nazi’s. Amper 7500 Joden overleefden de Duitse moordzucht [beeldbron: Vilkaviskis]
https://brabosh.com/2018/04/29/pqpct-hqu-2/