Wij nodigen u uit voor een reis terug in de tijd. Bekijk de fotocollectie van het Nationaal Digitaal Archief van aankopen tijdens de Poolse Volksrepubliek. Foto's: Nationaal Digitaal Archief
Weet u nog hoe winkelen was in de tijd van de Poolse Volksrepubliek? Wachtrijen die zich uitstrekken van de toonbank tot het einde van de straat. Wachtende commissies, frustratie, woede... Elke dag strijd om basisgoederen. In april 1980 besloten componist Wojciech Trzciński en regisseur Krzysztof Bukowski iets te creëren dat niet alleen de samenleving, maar ook de autoriteiten zou choqueren. En dus zong Krystyna Prońko "Psalm van degenen die in de rij staan" met tekst van Ernest Bryll. Maar het einde van de wachtrijen en het gebrek aan basisproducten was nog heel, heel ver weg...
Waar is deze wachtrij voor?
Voor grijs, voor grijs, voor grijs
Waar wacht je nog op in deze wachtrij?
Op je oude dag, op je oude dag, op je oude dag
Wat ga je kopen als je oud wordt?
Moe, moe, moe
Wat neem je mee naar huis?
Steen twijfel, twijfel
(fragment van "Psalm van degenen die in de rij staan". Auteurs van het lied: Wojciech Stanisław Trzciński / Ernest Włodzimierz Bryll)
De tekst illustreert perfect het dagelijkse winkelen in de tijd van de Poolse Volksrepubliek.
Lange wachtrijen en gebrek aan producten waren voor mensen uit die jaren het dagelijkse leven. Voedselbonnen waren gemeengoed. Het gebrek aan of de slechte hoeveelheid producten die nodig zijn voor het leven heeft het bestaan van mensen uit die periode niet vergemakkelijkt.
Laten we eraan herinneren. In de jaren 1944–1989 werkte het voedselrantsoeneringskaartsysteem in Polen in drie perioden. De eerste - in de onmiddellijke naoorlogse periode. Brood, meel, grutten, aardappelen, groenten, vlees, vetten, suiker, snoep, melk, koffie of thee, zout, azijn, kerosine, lucifers, zeep en breigoed werden op bonkaarten verkocht.
De tweede - in 1951-1953.
De derde periode van het kaartsysteem begon met de introductie van suikerbonnen in 1976. Op 28 februari 1981 werden vleeskaarten geïntroduceerd en eind april werden de kaarten ook gebruikt voor het kopen van: alle vleesproducten, boter, meel, rijst en gries.
Op 1 september 1981 omvatte het kaartsysteem ook zeep en waspoeder.
Op het hoogtepunt van de rantsoenering in de Poolse Volksrepubliek werden bijvoorbeeld ook kindergezondheidsboeken gebruikt als aankoopbewijs, waarbij winkels verplicht waren elke aankoop van watten, luiers, melkpoeder, boter enz. af te stempelen, of bijvoorbeeld bonnen van inzamelpunten voor oud papier, die de aankoop van papier autoriseren.Na de introductie van de staat van beleg op 13 december 1981 werd het kaartsysteem geleidelijk uitgebreid naar andere groepen goederen, waaronder: chocolade, alcohol, benzine
De rantsoenering van alledaagse voorwerpen werd uiteindelijk ingetrokken door de regering van Mieczysław Rakowski. Het laatste product dat gerantsoeneerd werd, was vlees; de rantsoenkaarten waren geldig tot eind juli 1989.
De strijd om alledaagse goederen was dan ook een dagelijkse gebeurtenis in de Poolse Volksrepubliek. En aan de andere kant? PEWEX ruikt naar het "westen" .
Wij nodigen u uit voor een reis terug in de tijd. Bekijk de fotocollectie van het Nationaal Digitaal Archief van aankopen tijdens de Poolse Volksrepubliek.
Klik op de knop "galerij bekijken" en verplaats de foto's naar rechts - druk op de pijl of op de knop VOLGENDE: https://krakow.naszemiasto.pl/za-czym-k ... d/79259777