David is geliefd bij zijn parochianen, maar eigenlijk is hij helemaal geen priester. ©rv
RUBEN NOLLET
Vandaag om 02:00
Een jongeman komt aan het hoofd van een kleine Poolse parochie te staan. Maar in werkelijkheid is hij helemaal geen priester. De Poolse tragikomedie ‘Corpus Christi' is een ode aan openheid en vergiffenis.
Een man doet zich voor als een priester en leidt een hele geloofsgemeenschap om de tuin. Het valt moeilijk te geloven dat zoiets bij ons zou kunnen, maar in Polen is het naar verluidt schering en inslag. Jan Komasa, de regisseur van de scherpe Poolse tragikomedie ‘Corpus Christi’, wist het zelf ook niet.
Hij ontdekte het fenomeen toen hij een artikel las over een jonge kerel - Patrick heette hij - die in dienst trad als priester in een afgelegen dorpje. Hij zegende huwelijken, doopte kinderen, diende stervenden de laatste sacramenten toe. Een paar maanden later bleek echter dat Patrick helemaal geen priester was en moest het Vaticaan ingeschakeld worden om de boel enigszins recht te trekken.
Godslasterlijk
Het verhaal waar ‘Corpus Christi’ de mosterd haalde, is op zich saillant, maar Komasa vond dat er nog meer in zat. In zijn versie verkeert het hoofdpersonage, Daniel, in een heel andere situatie. Hij komt recht uit een jeugdgevangenis, waar hij een straf heeft uitgezeten wegens moord. Hij werkte er als misdienaar en raakte in de ban van het priesterambt, maar hij weet ook dat hij vanwege zijn strafblad nooit aanvaard zal worden in een seminarie.
Het probleem is dat de Kerk in Polen heel politiek is geworden. Ik
waarom ze dat doet, want het heeft een averechts effect.JAN KOMASA
REGISSEUR
‘Daniel heeft geen vooruitzichten', zegt Komasa. ‘Hij weet dat hij niet dieper kan zinken in de maatschappij. Als crimineel is hij het laagste van het laagste. Daarom denkt hij geen twee keer na als hij door een stom toeval deze kans krijgt. Als priester geniet hij aanzien en respect. Daar is hij naar op zoek, ook al is het via een valse identiteit. Daniel weet ook dat het niet kan blijven duren. Hij is niet dom. Maar in het ergste geval keert hij terug naar af.’
Trailer
Het valt op dat ‘Corpus Christi’ een optimistisch beeld schetst van het priesterschap. Als geestelijke leider van de parochie lukt het Daniel om de mensen weer hoop en vreugde te schenken, en zelfs een jarenlang trauma te verwerken. Nochtans is de Kerk ook in Polen de voorbije jaren zelden positief in het nieuws gekomen. Zo kwamen er talrijke gevallen van kindermisbruik aan het licht, en vorig jaar nog vonden priesters in het noorden van het land het een goed idee een brandstapel te maken met boeken die ze ‘godslasterlijk’ achtten, waaronder de ‘Harry Potter’-reeks.
'Corpus Christi' kort
‘Corpus Christi’ is een intrigerende tragikomedie van de Poolse regisseur Jan Komasa.
De film is gebaseerd op een waar incident van een Poolse jongeman die zich maandenlang voordeed als priester.
Komasa bouwt het fait divers uit tot een indringend verhaal over vergiffenis en hypocrisie.
De cineast wil ook een portret schetsen van het oerconservatieve Poolse platteland.
‘Corpus Christi’ kreeg een Oscar-nominatie en won prijzen op verschillende internationale festivals, waaronder dat van Venetië.
‘Het probleem is dat de Kerk in mijn land heel politiek is geworden', stelt Komasa. ‘Ik
waarom ze dat doet, want het heeft een averechts effect. De mensen keren zich nu en masse af van de Kerk. In mijn film gedraagt Daniel zich echter niet als een traditionele priester maar als een gewone mens. Daarom vindt hij wel contact met de parochianen en hebben ze hem graag. Hij velt geen oordeel en heeft empathie met iedereen. Zoals een priester eigenlijk altijd zou moeten zijn.’Ogen geopend
Behalve een ongewoon, meeslepend en vaak verrassend geestig verhaal over de kracht van menselijkheid en vergiffenis is ‘Corpus Christi’ ook een blik op een stukje van de wereld dat al te vaak onderbelicht blijft: het Poolse platteland. Als Polen nu al ettelijke jaren bestuurd wordt door een conservatief-rechtse regering, dan is dat grotendeels door de steun die de leidende partij Recht en Rechtvaardigheid (PiS) krijgt in de kleinere dorpen en stadjes.
Komasa bekent eerlijk dat hij geen voeling heeft met dat deel van zijn thuisland. ‘Ik ben een stadsmens uit een links-progressieve bubbel. Daar voel ik me thuis. Mensen zoals ik weten vaak meer over Londen, Parijs en Berlijn dan over het Poolse platteland. We hebben deze film gedraaid in een dorp waar 75 procent van de mensen op de extreemrechtse en nationalistische partijen stemmen. Het was alsof ik naar een ander land reisde, waar de mensen hun eigen waarden en wereldvisie hebben. Het heeft me echt de ogen geopend.’
Komasa is echter heel blij dat hij het gedaan heeft. De ervaring heeft zijn horizon verruimd. ‘In mijn ogen is dit geen typisch Pools verhaal. Het gaat over mensen die zichzelf verworpen voelen, die vinden dat niemand naar hen luistert. Ze zien zichzelf niet op televisie. Zulke mensen vind je overal. Kijk naar de gele hesjes in Frankrijk of de Bible Belt in Amerika. Dit verhaal zou zich heel goed daar ergens in het zuiden kunnen afspelen.’
‘Corpus Christi’ speelt vanaf deze week in de bioscoopzalen.
https://www.tijd.be/cultuur/film/de-par ... 56166.html