We onthullen: Horror in het ziekenhuis in Piła. Nachtmerries, huilen, bezoeken aan psychiaters, een zelfmoordpoging. "Ze hebben een meisje"
Gespecialiseerd ziekenhuis in Piła Bron: WPROST.pl / Piotr Barejka
Braken voor het werk, bezoeken aan psychiaters, sterke medicijnen. Bellen naar het management, waarna de medewerkers huilend vertrekken. Geschreeuw, constante grieven en het streven naar winst met de goedkoopste arbeidskrachten. Dit is hoe de medewerkers van het ziekenhuis in Piła de realiteit in de faciliteit beschrijven. Het management acht de meeste problemen in kwestie echter niet aanwezig.
Voormalig hoofdverpleegkundige: het hele management heeft geen respect voor werknemers. Ik kon geen verantwoordelijkheid nemen voor het leven van een ander toen ik zag hoe het management werkt.
Huidige medewerker: We horen de hele tijd dat mensen in Piła lui zijn, ze kunnen niets, ze willen niet leren, wat onzin is. Omdat ik denk dat het niet erger kan, hoor ik geklop op de bodem. Ik heb voor het werk overgegeven en zes maanden lang heb ik niet kunnen slapen zonder aan het ziekenhuis te denken.
Voormalig hoofdverpleegkundige: Het management is van mening dat een ziekenhuis een bedrijf is waar je alleen maar positief hoeft te testen. De andere man maakt niet uit. Ze willen het doel bereiken met de goedkoopste arbeidskrachten.
Verpleegkundige: Veel waardevolle en ervaren medewerkers hebben ontslag genomen. Degenen die zijn vertrokken, zijn gemerkt dat ze onbekwaam en dom waren. Hun affaires zagen nooit het daglicht omdat ze mentaal te moe waren om erover te praten.
Voormalig begeleider: Mijn psyche was zo ziek dat ik het niet aankon. Ik was vrijgesteld van een psychiater, ik stopte met slapen, ik nam medicijnen. Ik was drie maanden aan het herstellen.
Huidige medewerkers durven niet te praten over wat er in het ziekenhuis gebeurt. Ze leggen uit dat Piła klein is, dat het moeilijk is om een andere baan te vinden en dat het management hen niet met rust zal laten. Toch verbraken sommigen van hen hun stilzwijgen. Ze vertellen over een vriend die zelfmoord probeerde te plegen. Over het breken van hun rechten, leugens en het meedogenloze winstbejag, dat ten koste gaat van het personeel.
"Ze hebben net het meisje"
Het ziekenhuis schrok van het verhaal van een van de arbeiders, laten we haar K. noemen, die zelfmoord probeerde te plegen. K. werkte op een van de administratieve afdelingen, waar meer mensen vertrokken. Medewerkers zeggen dat ze is gebeld door de directie en na sluitingstijd in het ziekenhuis is gebleven. Er was altijd iets mis in de analyses die ze aan het voorbereiden was. K. probeerde zelfmoord te plegen, maar de medewerkers zouden van de directie te horen krijgen dat dit niet vanwege het werk was. Alleen omdat K. het thuis moeilijk had. Medewerkers geloven het niet.
Langdurige medewerkers zeggen dat het nog nooit zo erg was als onder het huidige management. Ze praten over bezoeken aan psychiaters en sterke drugs. Over slapeloosheid. Er is ook het verhaal van M. die werkte als medisch secretaresse. Op een gegeven moment stond de directeur op het punt haar te vragen de kaderleden te helpen, waar ze boven de bergen documenten zat. Medewerkers herinneren zich dat ze de dagen aftelde dat ze terug zou keren naar haar afdeling. Maar later werd het overgebracht naar andere eenheden. M. was een alleenstaande moeder, zij voedde twee kinderen op. Ze had een baan nodig in Piła. Daarom ging ze, toen haar contract afliep, naar de directeur om hem te vragen het te verlengen.
- De directeur zei dat hij haar een kans gaf in human resources waar ze geen gebruik van maakte - zegt een van de medewerkers. - Dit is een voorbeeld van hoe mensen worden behandeld. Er was geen reden om haar contract niet te verlengen. Het meisje was echt overdonderd, iedereen was blij met haar.
https://www.wprost.pl/kraj/10795288/uja ... czyne.html
Wat Nederlanders doen moeten ze zelf weten, maar mij er niet mee lastig vallen. Kan zelf elke dag zien dat Polen meer is dan die lui 
.
)
