'Geen integratie door gemengde huwelijken'

[bertvaneck]

'Geen integratie door gemengde huwelijken'




AMSTERDAM -
Gemengde huwelijken, van autochtone Nederlanders met partners van Turkse of Marokkaanse komaf, helpen niet bij de integratie van deze minderheidsgroepen.




„Het is ijdele hoop te verwachten dat gemengde paren bevolkingsgroepen nader tot elkaar brengen”, zegt sociologe Leen Sterckx in de Volkskrant.

Sterckx volgde jarenlang 28 stellen en nam ook de verhalen van honderden familieleden mee in haar conclusies. „Een gemengd huwelijk leidt niet of nauwelijks tot emotionele banden tussen de familie en de vriendenkring van de partners.” Er ontstaat eerder ruzie over bijvoorbeeld de bruiloft of de opvoeding van eventuele kinderen.

Het aantal gemengde huwelijken daalt iets. Volgens Sterckx worden verschillende bevolkingsgroepen steeds minder toegankelijk voor elkaar. Momenteel trouwt zo'n 8 procent van de jongeren van Turkse en Marokkaanse afkomst met een autochtone Nederlander.

[Wilhelmus Johannes]

Bert,je vergeet de helft te melden,dit hoort er ook nog bij.

Volgens Sterckx worden de verschillende bevolkingsgroepen steeds minder toegankelijk voor elkaar. 'Jongeren uit Marokkaanse en Turkse families komen tegenwoordig volop leeftijdgenoten tegen met dezelfde wortels. Ze komen daardoor minder los van hun achtergrond. De kans autochtone vrienden te maken en andere netwerken op te bouwen, slinkt.'

Bovendien onderscheidt de nieuwe stedelijke jeugd zich steeds meer met behulp van hun geloof. 'Door de nieuwe kuisheid zal de keuze vaker vallen op iemand van dicht bij huis. Meisjes stralen met hun hoofddoek uit dat ze niet beschikbaar zijn voor avontuurtjes. De hoofddoek verschaft ze bewegingsvrijheid, maakt een onderwijscarrière mogelijk, maar leidt niet tot emancipatie op het vlak van relaties.'

Vroeger kwam de ideale huwelijkspartner bij voorkeur uit hetzelfde dorp of dezelfde streek, vertelt Sterckx die al tien jaar onderzoek doet naar gemengde stellen. 'Nu staat boven aan het prioriteitenlijstje dat de partner op dezelfde manier de islam beleeft. Een paar gesprekken over het geloof met een chaperonne erbij, volstaan om te beoordelen of men goede partners zal zijn voor elkaar.'
'Wat als we kinderen willen?'

Op seni-seviyorum.nl worden lief en leed gedeeld over relaties met een Turk(se). Enkele fragmenten:

Gitte: 'Mijn moeder heeft zo'n schrik dat ik mijn vrijheid ga verliezen, dat ik een verstokte huisvrouw zal moeten worden, dat ik volledig in dienst van mijn man moet leven. (...)

Kelliebel: 'Ik sta voor de zware opdracht mijn vader te vertellen dat ik over drie weken weer naar Turkije ga. De vorige keer toen ik hem zulk nieuws bracht, heeft hij een maand niet tegen mij gesproken.'

Amira-Elske: 'Ondanks het feit dat mijn ouders erg racistisch zijn, is de verstandhouding erg goed.'

Amor: 'Hij vertelde me laatst dat hij op een dag wel naar de Koran gaat leven. Ik schok me kapot, zo ken ik hem niet. (...) En wat als we straks kinderen willen (...) als het een jongetje wordt, moet hij meteen besneden worden (..) dat vind ik zo erg, zo'n lief klein kindje onnodig pijn doen.'

Sevgiler: 'Mijn ouders waren in eerste instantie fel tegen. Achter mijn rug om werd gezegd dat ze hoopten (..) dat de relatie verbroken zou worden. Er is zelfs een tijd geweest dat ik niet meer naar mijn vriend toe mocht...en dat was wel heel erg moeilijk. Ondertussen bijna 2,5 jaar verder accepteren ze mijn vriend redelijk.'