Het lelijke gezicht van het Westen door Irene van der Linde

[bertvaneck]

Het lelijke gezicht van het Westen
door Irene van der Linde beeld MILO

20 juni 2018 – verschenen in nr. 25

Medium commentaar 25 2018 migratie
Een greep uit wat gebeurtenissen afgelopen week aan onze westelijke grenzen. In een grote loods in de Texaanse Rio Grande-vallei zitten honderden kinderen in roestvrijstalen kooien. Het is het gevolg van het zerotolerancebeleid dat de Amerikaanse minister van Justitie, Jeff Sessions, dit voorjaar invoerde: vluchtelingen die illegaal de grens oversteken worden strafrechtelijk vervolgd en gescheiden van hun kinderen. In de afgelopen zes weken trof zo’n tweeduizend kinderen al dit lot. Verhalen over hoe ze uit de armen van hun ouders worden getrokken en ’s nachts huilend door het lint gaan doen de ronde – evenals over ouders die niet weten waar hun kinderen naartoe zijn gebracht. De VN noemen het beleid ‘gewetenloos’, maar president Trump houdt vol (en gebruikt Duitsland als afschrikwekkend voorbeeld).

Schrijf u in voor onze dagelijkse nieuwsbrief en ontvang iedere ochtend het beste uit De Groene in uw mailbox

Dichter bij huis meldt het rapport Nowhere but out van Oxfam Novib deze week dat de Franse grenspolitie, in Menton aan de Franse Rivièra, kinderen mishandelt, zowel lichamelijk als emotioneel. Ze worden vastgezet in cellen zonder eten, water en dekens en toegang tot een voogd wordt geweigerd. Van sommige kinderen zijn schoenzolen weggesneden en een Eritrees meisje is gedwongen veertig kilometer terug te lopen naar Italië met haar zes weken oude baby op de arm. Elke week, dus ook deze, stuurt de Franse politie tientallen kinderen, uit Soedan, Eritrea, Syrië of Afghanistan, terug naar Italië – wat volgens de Dublin-regels verboden is. (De kinderen komen uit het kamp in Ventimiglia aan de andere kant van de grens, daar schiet de opvang ernstig te kort, aldus hetzelfde rapport. Het is overvol, er zijn geen sanitaire voorzieningen, vrouwen en minderjarigen hebben geen enkele bescherming en lopen het risico slachtoffer te worden van mishandeling en prostitutie.)

Ook aan de Franse Rivièra mishandelt de grenspolitie kinderen, zowel lichamelijk als emotioneel
Voor de helderheid: dit is allemaal in strijd met Franse en Europese wetgeving.

En het was ook de week dat de Aquarius met 629 mensen aan boord, onder wie 130 alleenreizende kinderen, ronddobberde op zee, omdat het nieuwe Italiaanse kabinet ‘daadkracht’ wilde tonen. Ze hadden gebrek aan eten, velen waren ziek. Met veel politiek vertoon mocht het schip na een week de haven van Valencia binnenvaren. ‘Dit zijn kwetsbare mensen en ze lijden’, zei een projectleider van Artsen zonder Grenzen tegen journalisten. ‘Het is schandalig dat het zo lang heeft geduurd voordat we ergens terecht konden. De politiek is kennelijk belangrijker dan de veiligheid van deze mensen.’

‘Politici denken alleen aan de korte termijn’, zei de Italiaanse journalist Federico Fubini laatst in een interview met De Groene. ‘Het is begrijpelijk, ze hebben hun carrière, hypotheek, kinderen.’ Tégen migranten zijn, scoort op dit moment het best, her en der zijn er verkiezingen op komst, iedereen wil populisten de wind uit de zeilen nemen. Het einde van Schengen (en de EU) is daarmee een reële mogelijkheid. Hongarije prees de Italiaanse weigering van de Aquarius, premier Orbán sprak van een omwenteling. De Oostenrijkse kanselier Sebastian Kurz (binnenkort voorzitter van de EU) prees de Beierse CSU-leider Horst Seehofer die tegen de wens van bondskanselier Merkel de Duitse grenzen wil sluiten op grond van de Dublin-afspraken. Kurz hoopt daarbij op het vormen van een ‘as’ tussen Rome, Wenen en Berlijn om vreemdelingen tegen te houden.

Het is een lelijk gezicht dat het Westen laat zien deze week. ‘Ik maak me zorgen over de toekomst van deze kinderen’, zei een vrouw die demonstreerde in Texas, ‘maar ook over de mentale staat van het land.’ Wat doet het met een land als je waarden zoals mensenrechten, die tot voor kort in het Westen werden gekoesterd, overboord gooit? De maatregelen worden steeds afschrikwekkender, steeds inhumaner, de overtredingen steeds gewelddadiger. Het rapport over de Franse grenspolitie die op grote schaal kinderen mishandelt, zorgde afgelopen week niet eens meer voor ophef. Het went blijkbaar.