Het ijzeren gordijn was weg en ik en mijn maat wilden zo snel mogelijk eens in Polen gaan kijken. Dus zomer 1990 gingen we, je kon heel goed zien waar de DDR begon en west- en oost-Berlijn vergistte je je ook niet snel in. Voorbij Berlijn kon je aan de kwaliteit van de wegen heel goed merken dat je in een ander soort Europa was. Daarna een halve dag wachten aan de grens bij Frankfurt, waren we ook al niet aan gewend. Daarna keek ik mijn ogen uit, wat een bende was het daar. En dan al die voor mijn nog onleesbare teksten, de borden aan de kant van de wegen stonden vaak achter het onkruid. Toen Poznan binnengereden, snel werden we aangehouden door de Politie, ze sproken geen woord over de poolse weg en op een gegeven moment wilden ze mij opladen. Gelukkig had ik een briefje van 10 mark op zak en gaf dat aan de agent die het woord voerde. Meteen werd er duits gesproken, en hij wou dat wij bij hem thuis overnachtten. Hier had ik niet veel zin in, want ik wou wel van die lui af. Nam hij ons mee naar een hotel, Hotel Poznan wat nu door een frans concern is overgenomen. Daar aan de balie vroeg hij de prijs waarna hij het voor de helft wou doen. Het hotel beviel mij goed op het eerste gezicht dus ik weigerde. Kennelijk had hij het geld hard nodig want als extra service werd ons het gebruik van zijn vrouw aangeboden, voor een kleine meerprijs. Buiten heb ik hem nog 10 mark gegeven en toen waren we van hen af. vr.gr. kees.
Mijn eerste keer in Polen.
-
Przyrodnik
- Berichten: 768
- Lid geworden op: do aug 18, 2011 4:43 pm
Re: Mijn eerste keer in Polen.
Onvergetelijk, dat staat buiten kijf.
Ik zou nog wel eens (voor de aardigheid) in een gebied komen zoals het daar destijds was. Maar kan dat nog wel?
Lijken Oekraine, Wit-Rusland, Albanie nu op het Polen van 1990? Ik zou denken van niet, maar is er dan niets meer dat op dat oude Polen lijkt?
Ik zou nog wel eens (voor de aardigheid) in een gebied komen zoals het daar destijds was. Maar kan dat nog wel?
Lijken Oekraine, Wit-Rusland, Albanie nu op het Polen van 1990? Ik zou denken van niet, maar is er dan niets meer dat op dat oude Polen lijkt?
-
Wilhelmus Johannes
- Berichten: 2047
- Lid geworden op: di aug 30, 2011 7:21 pm
Re: Mijn eerste keer in Polen.
maar is er dan niets meer dat op dat oude Polen lijkt?
Jawel hoor,ik ken nog wel een gebiedje waar een kleine gemeenschap leeft in die oude tijd,maar om eerlijk te zijn,zitten ze daar niet echt op wijsneuzen te wachten,contact met ze maken is dan ook nagenoeg niet mogelijk.
-
Przyrodnik
- Berichten: 768
- Lid geworden op: do aug 18, 2011 4:43 pm
Re: Mijn eerste keer in Polen.
Wie zijn de wijsneuzen?
-
Wilhelmus Johannes
- Berichten: 2047
- Lid geworden op: di aug 30, 2011 7:21 pm
Re: Mijn eerste keer in Polen.
Toeristen.
-
Przyrodnik
- Berichten: 768
- Lid geworden op: do aug 18, 2011 4:43 pm
Re: Mijn eerste keer in Polen.
Toeristen! Het slijk der aarde!
Maar nu even serieus, het Polen van 1990 bestaat echt niet meer. Wel zijn er contrasten.
Maar nu even serieus, het Polen van 1990 bestaat echt niet meer. Wel zijn er contrasten.
-
Wilhelmus Johannes
- Berichten: 2047
- Lid geworden op: di aug 30, 2011 7:21 pm
Re: Mijn eerste keer in Polen.
Klopt,bij ons op het platteland gaat het er nog wel rustig en niet al te modern naar toe.
-
Przyrodnik
- Berichten: 768
- Lid geworden op: do aug 18, 2011 4:43 pm
Re: Mijn eerste keer in Polen.
ik ken nog wel een gebiedje waar een kleine gemeenschap leeft in die oude tijd
Ik weet niet precies wat je bedoelt.
Er zijn in Polen nog een handvol mensen die leven zonder gas en electra, voornamelijk in het oosten. Dat is niet representatief voor Polen in 1990; toen waren er vast nog wel meer huishoudens zonder gas en electra (en zonder gas komt nog ietwat vaker voor op het platteland) dan nu.
In Oekraine heb ik wel nog een dorp bezocht waar de meeste (of alle?) woningen geen electriciteit hadden. En volgens mij deed ook bij lange na niet het hele dorp aan anticonceptie...
Maar ik denk dat je wel kan stellen dat zo'n beetje elk aspect van leven en zijn is veranderd!
Dus dat wordt een uitgebreid verhaal...
-
pietje Bell
- Berichten: 511
- Lid geworden op: do okt 13, 2011 8:52 am
Re: Mijn eerste keer in Polen.
Mijn eerste x in Polen was in 1973 of 74 dat weet ik niet meer,toen zag het er allemaal netter uit,als toen net voor de muur en na de muur.De wegen waren niet kapot gereden,er was amper verkeer.
Maar in 87,88, en later toen ik daar weer terug kwam.
Als je bij Frankfurt Oder in de nacht net voor de grens naar beneden donderde,daar was geen licht,gaten in het wegdek[duitse kinder hoofdjes]van wel een meter in doorsnee,en zowat een halve meter diep.
Met de personenwagen,had ik over al schijt aan,later ook met de vrachtwagen,reed altijd alles voorbij,en wist snel vooraan tekomen.
En daar was het soms een bende,vrachtwagens,personenwagens,alles zat door elkaar heen.Personenwagens haalden rechts in,om zo aan de anderkant langs de file tekomen,met soms het gevolg dat ze zich klem reden,en achteruit weer vele km terug moesten.De politie probeerde dan het zooitje weer op gang tebrengen.De brug was toen ook nog maar tweebaans,aan de anderkant kwam ook genoeg verkeer,zodat de chaos nog groter werd.Net na de brug liepen altijd ilegalen die probeerde mee terijden en zo polen in of door tekomen.
Al je eenmaal bij de controle was,dan ging het snel,dan reed je me daar toch een donker polen binnen.dan moest je ogen als een kat hebben.
Poznan,daar branden snachts niet eens lampen,winkels waren dicht gemetseld,er was gewoon niets,alles was koud,als je ergens wat probeerde te eten,dan was de stoel in het plaatselijke hok,ook koud.Vooral in de winter,als er weer een sneeuw lag en daarna ging ijzelen,was het ook een grote troep.Moest wel eens inklaren op het oude douane terrein in Poznan,daar wist je niet wat je zag,een en al bagger,geen asfalt .Onverlicht,savonds over al meiden die wat probeerden teverdienen.Douane straal bezopen,en ga zo maar door.De andere landen in het oosten,lijken ook op polen,al kijk je maar op het platteland,overal hebben de vrouwtjes van die schortjes aan met allemaal de zelfde kleur,zowel als in de Oekraien,Wit-Rusland,en de andere voormalige comunistische staten
Al deze gewoontes en levenstijl zie je door al die landen.
Alleen Polen.was een uitzondering wat grens betrof,deze lag aan het westen,dit was anders als de grenzen aan de andere kant.Swiecko was de grens van rijk en arm.En trok ook veel mensen.Er is wat overgeladen daar in aanhangertjes.Van spijkerbroek tot asperge.
Toch vond ik het een mooie tijd,ik heb er toen veel beleeft en gelachen.
Herrinner me nog een verjaardag feest,waar alle mannen al omgevallen waren van de wodka,en ik alleen overgebleven was,en wel mijn baard was toen even langer.
En als er ge nasdrowje werd,dan liet ik de wodka door mijn baard in mijn trainings jas lopen,met het gevogl dat het later tot in mijn onderbroek zat,en mijn eieren goed ontsmet waren door de alcohol.
Maar goed,er was ook een aanwezig met een gigantische hangsnor,waar de man trots als een jongehond met zeven piemeltjes op was.Maar hij lag daar zo lekker en dronken teslapen,tot ik op het idee kwam,de helft van zijn snor er wel af kon.De vrouwen waren direkt daar voor te porren,en weldra was de man zijn helft kwijt van zijn snor.
Smorgens werd hij wakker,ik hoorde me daar een gevloek en gescheld in de w.c.Waarna de man het hele huis bij elkaar schreewde dat hij zijn snor kwijt was,iedereen deed net of hij of zij gek was,en bulderde van het lachen,vooral de mannen die daar in hun roes niets van hadden gemerkt.Na veel getier moest hij van armoede de andere helf ook maar verwijderen,onder grote belangstelling van de vrouwen.
Maar dit gebeurde allemaal in de ochtend,ik had nog een ritje met een paardekoets gedaan,met de dames voor de kar.Dit ding had ik toen gekocht en stond daar in de schuur,na uitgedanst tezijn.
Trokken de meiden me mee naar buiten en daar stond de koets,ik moest er op,en de vrouwen er voor.Lachen en nog eens lachen,het hele zooitje trokken de koets dwars door de tuin,over het betonpad,en zo nog een paar maal om het huis heen,soms vallend,panties kapot tot ze uit geraasd waren.En we weer met zijn allen het huis weer in gingen en weer rustig door feeste.
Maar in 87,88, en later toen ik daar weer terug kwam.
Als je bij Frankfurt Oder in de nacht net voor de grens naar beneden donderde,daar was geen licht,gaten in het wegdek[duitse kinder hoofdjes]van wel een meter in doorsnee,en zowat een halve meter diep.
Met de personenwagen,had ik over al schijt aan,later ook met de vrachtwagen,reed altijd alles voorbij,en wist snel vooraan tekomen.
En daar was het soms een bende,vrachtwagens,personenwagens,alles zat door elkaar heen.Personenwagens haalden rechts in,om zo aan de anderkant langs de file tekomen,met soms het gevolg dat ze zich klem reden,en achteruit weer vele km terug moesten.De politie probeerde dan het zooitje weer op gang tebrengen.De brug was toen ook nog maar tweebaans,aan de anderkant kwam ook genoeg verkeer,zodat de chaos nog groter werd.Net na de brug liepen altijd ilegalen die probeerde mee terijden en zo polen in of door tekomen.
Al je eenmaal bij de controle was,dan ging het snel,dan reed je me daar toch een donker polen binnen.dan moest je ogen als een kat hebben.
Poznan,daar branden snachts niet eens lampen,winkels waren dicht gemetseld,er was gewoon niets,alles was koud,als je ergens wat probeerde te eten,dan was de stoel in het plaatselijke hok,ook koud.Vooral in de winter,als er weer een sneeuw lag en daarna ging ijzelen,was het ook een grote troep.Moest wel eens inklaren op het oude douane terrein in Poznan,daar wist je niet wat je zag,een en al bagger,geen asfalt .Onverlicht,savonds over al meiden die wat probeerden teverdienen.Douane straal bezopen,en ga zo maar door.De andere landen in het oosten,lijken ook op polen,al kijk je maar op het platteland,overal hebben de vrouwtjes van die schortjes aan met allemaal de zelfde kleur,zowel als in de Oekraien,Wit-Rusland,en de andere voormalige comunistische staten
Al deze gewoontes en levenstijl zie je door al die landen.
Alleen Polen.was een uitzondering wat grens betrof,deze lag aan het westen,dit was anders als de grenzen aan de andere kant.Swiecko was de grens van rijk en arm.En trok ook veel mensen.Er is wat overgeladen daar in aanhangertjes.Van spijkerbroek tot asperge.
Toch vond ik het een mooie tijd,ik heb er toen veel beleeft en gelachen.
Herrinner me nog een verjaardag feest,waar alle mannen al omgevallen waren van de wodka,en ik alleen overgebleven was,en wel mijn baard was toen even langer.
En als er ge nasdrowje werd,dan liet ik de wodka door mijn baard in mijn trainings jas lopen,met het gevogl dat het later tot in mijn onderbroek zat,en mijn eieren goed ontsmet waren door de alcohol.
Maar goed,er was ook een aanwezig met een gigantische hangsnor,waar de man trots als een jongehond met zeven piemeltjes op was.Maar hij lag daar zo lekker en dronken teslapen,tot ik op het idee kwam,de helft van zijn snor er wel af kon.De vrouwen waren direkt daar voor te porren,en weldra was de man zijn helft kwijt van zijn snor.
Smorgens werd hij wakker,ik hoorde me daar een gevloek en gescheld in de w.c.Waarna de man het hele huis bij elkaar schreewde dat hij zijn snor kwijt was,iedereen deed net of hij of zij gek was,en bulderde van het lachen,vooral de mannen die daar in hun roes niets van hadden gemerkt.Na veel getier moest hij van armoede de andere helf ook maar verwijderen,onder grote belangstelling van de vrouwen.
Maar dit gebeurde allemaal in de ochtend,ik had nog een ritje met een paardekoets gedaan,met de dames voor de kar.Dit ding had ik toen gekocht en stond daar in de schuur,na uitgedanst tezijn.
Trokken de meiden me mee naar buiten en daar stond de koets,ik moest er op,en de vrouwen er voor.Lachen en nog eens lachen,het hele zooitje trokken de koets dwars door de tuin,over het betonpad,en zo nog een paar maal om het huis heen,soms vallend,panties kapot tot ze uit geraasd waren.En we weer met zijn allen het huis weer in gingen en weer rustig door feeste.
-
Przyrodnik
- Berichten: 768
- Lid geworden op: do aug 18, 2011 4:43 pm
Re: Mijn eerste keer in Polen.
Mijn eerste keer in Polen was op 14 juli 2001, dus net tien jaar geleden. Met een kameraad met een kale kop (was een gabber, maar leek zo wel een Pool) reden we via Kolbuszkowo (bij Szczecin) de grens over. Meteen bij de douane en drie minuten later waren we in Polen met een paar stempeltjes in het paspoort. Terwijl ik nog zei, twee jonge gasten uit Nederland met outdoor bagage en een fiets mee, dat kan toch interessant voor ze zijn; marihuana weet je wel. Maar niets van dat alles, we hadden ook geen wiet bij (dat spul heb ik in 2004 wel 'n keer meegenomen naar Polen, blij dat het goed ging, wist toen ook niet wat er voor sanctie op zou kunnen staan en nu nog steeds niet eigenlijk. Maakte toen nog analoge foto's en een van de 20 filmrolletjesdoosjes had ik de wiet verstopt, moest wel toevallig zijn wilden ze die allemaal 1 voor 1 controleren, en die doosjes zijn hermetisch afgesloten, zelf kon ik echt geen gras ruiken).
Ja de Duitse A6 Berlijn-Szczecin was toen nog zo'n Reichsautobahn met nog flinke delen betonplaten uit de jaren '30. De linker baan was deels niet te berijden, niet toegestaan, de rechterbaan vaak max 70 en geen vluchtstrook, een reetje stond een halve meter van de baan af. De Poolse A10: met kinderkopjes op de bruggen en op de op- en afritten. Verkeerd gereden maar zo binnendoor kwamen we weer goed uit. Stoppen bij spoorwegovergangen want dat moest (en moet plaatselijk nog steeds denk ik) en doorrijden was bovendien erg slecht voor de auto.
We kampeerden in het gehucht Toporzyk in Westpommeren, een dorpje in de naaldbossen. 17 inwoners ofzo, vier auto's (2x Maluch, 1x Trabbie en 1x Citroen C nogwat van de geemigreerde Zwitserse familie), 2 paarden en 1 koe om het dorp van melk te voorzien. Eigenes Herz is Goldes Wert stond er boven de schouw in het huis van het Pools-Nederlandse stel waar we in de tuin kampeerden. Dagelijks bezoek van dorpsbewoners die om sigaretten en alcohol kwamen. Verder hadden de Hollandse nieuwkomers de rest van het dorp van gasflessen voorzien; gas kon er misschien nog wel vanaf maar het statiegeld voor de fles ging ze boven de pet.
Veel zandwegen, weinig auto's op de zandwegen. Op de asfaltwegen meestal ook niet veel, alleen op weg nummer 10 wel.
Aan het begin van de zandweg van weg nummer 10 naar Toporzyk stond een bord verboden voor 3,5 ton en zwaarder. Daar plakte ik wat stickers op met de tekst "pas op voor de Wisenten" voor de vrienden die later zouden komen. De Wisenten liepen regelmatig rond het dorp en langs de weg nummer 10, niet het gebied bij Walcz waar ze uit waren gezet want al meerdere keren waren deze grote koeien op eigen gelegenheid een stukje naar het westen getrokken.
Dorp voorzien van drinkwater vanuit de grond. Woeste oude bomen in het dorp, kastanjes en essen, en kippen op het erf en op de weg, hondjes die achter je aan rennen. Iedereen kijkt ons (groep Hollandse toeristen, het slijk der aarde!) aan als we door dorpjes fietsen op Hollandse fietsen. Wat krijgen we nou, mensen met geld en ze zijn langer dan wij... hebben die gedacht. Ofzo. Wakker worden met trompetterende Kraanvogels, uniek.
Na tien dagen door naar Noordoost-Polen: alleen! Gekampeerd op campings en tentenvelden, ja meestal met zo'n houten toilet en ergens een kraantje stromend water en tien dagen niet gedouched (stonden de Polen wel met shampoo in het meer maar dat vond ik niet zo). En dan het stel uit Dresden van midden 30, nadat de dame in de tent lag nam de man me mee naar de kawiarenka en oh oh wat keek hij zijn ogen uit naar al het vrouwelijk schoon om hem heen; en ik dronk mijn allereerste wodka ooit waar ik niets van merkte want ik was eerst dronken gevoerd door Pools bier.
Terugreis, station Suwalki. Kaartjes kopen naar Frankfurt an der Oder. Prima. Na Bialystok staat trein stil, 'n uurtje later is het mankement verholpen, ik vraag de conducteur of mijn aansluiting op de nachttrein naar Duitsland niet in gevaar komt, antwoord: nee, die trein vertrekt bijna altijd te laat.. In Warschau mag ik de trein niet in, waarom weet ik niet. O, omdat ik geen reservering heb. Ja, die wilde ze me in Suwalki niet verkopen. Ik versta er allemaal niets van, ze spreken alleen Pools en Russisch. Trein was dus vol gereserveerd: Kein Freiplatze! zegt de conducteur, en hij wijst naar het Russische deel van de trein, maar dat vind ik eng. Rusland.. BRRR! Geloof dat ik toch ging vragen maar dat ging ook niet. Liet ik nog een biljet van 100 Zlotych wapperen bij de Pool, maar dat maakte niets uit...
Aan het loket een kwartier lopen reutelen omdat ik geen Pools kon en op een gegeven moment krijg ik wel een antwoord in een vreemde taal namelijk NEIN. En dus zeg ik nog tien keer dat ik Nederlander ben en dus geen Duitser en ze bleek me wel te verstaan maar niet te willen. Maar kon ook niets uitleggen, tenminste niet in een verstaanbare taal.
Dus overnacht op het station. Bar 24 uur open, zo heette de bar, dus ik haal elk half uur een drankje, wil zeker niet slapen voor de veiligheid van mezelf en mijn bagage. Van het volgende tafeltje twee andere gestrande reizigers die elkaar ook nog niet kenden, Polen, de man spreekt tien woorden Duits. De hoogzwangere Olga, haar glimlach is nog op mijn netvlies gebrand, spreekt helemaal niets. Gelukkig niet zo'n zeur als achter het loket (nu ja, die doen ook maar wat ze geacht worden te doen, en onze talen zijn ook niet makkelijk). Bar sloot toch midden in de nacht maar elders op Warschau ooststation was nog wel wat open, meer op de doorloop.
Volgende ochtend in de sneltrein naar Frankfurt, twee Duitsers die de Baltische kust waren afgefietst en mij vlijen om mijn Duits en twee Slaven die ik in gedachten Barbie en Ken noemde - dikke laag schminck op haar gezicht - die bleken uit Rusland te komen dus ik dacht weer OJJJ, maar ja, zo is de enige manier om je een beeld te vormen van de werkelijkheid.
En wanneer ik ook naar Polen ging, er is misschien maar 1 ding buiten mijn eigen lijf dat ik altijd bij me had, mijn backpackersrugzak, in 2001 voor 99 gulden gekocht. Overal voor gebruikt dat ding.
Ja wat nog meer, na 2001 ging ik elk jaar 1 of meerdere keren, en het aandeel van de Fiat 126 in het totale autoverkeer daalde al snel van 1 op 5 naar 1 op 10 naar 1 op 20 naar 1 op 100... en de paarden, tien jaar terug al niet veel meer, verdwenen uit het beeld als werk- en lastdier (liepen tien jaar terug nog langs de grote rijkswegen, ja ook die van Dutisland naar Warschau, Warschau-Bstok en Warschau-Lublin). Warschau-Lublin vijf jaar terug nog.
Ja de Duitse A6 Berlijn-Szczecin was toen nog zo'n Reichsautobahn met nog flinke delen betonplaten uit de jaren '30. De linker baan was deels niet te berijden, niet toegestaan, de rechterbaan vaak max 70 en geen vluchtstrook, een reetje stond een halve meter van de baan af. De Poolse A10: met kinderkopjes op de bruggen en op de op- en afritten. Verkeerd gereden maar zo binnendoor kwamen we weer goed uit. Stoppen bij spoorwegovergangen want dat moest (en moet plaatselijk nog steeds denk ik) en doorrijden was bovendien erg slecht voor de auto.
We kampeerden in het gehucht Toporzyk in Westpommeren, een dorpje in de naaldbossen. 17 inwoners ofzo, vier auto's (2x Maluch, 1x Trabbie en 1x Citroen C nogwat van de geemigreerde Zwitserse familie), 2 paarden en 1 koe om het dorp van melk te voorzien. Eigenes Herz is Goldes Wert stond er boven de schouw in het huis van het Pools-Nederlandse stel waar we in de tuin kampeerden. Dagelijks bezoek van dorpsbewoners die om sigaretten en alcohol kwamen. Verder hadden de Hollandse nieuwkomers de rest van het dorp van gasflessen voorzien; gas kon er misschien nog wel vanaf maar het statiegeld voor de fles ging ze boven de pet.
Veel zandwegen, weinig auto's op de zandwegen. Op de asfaltwegen meestal ook niet veel, alleen op weg nummer 10 wel.
Aan het begin van de zandweg van weg nummer 10 naar Toporzyk stond een bord verboden voor 3,5 ton en zwaarder. Daar plakte ik wat stickers op met de tekst "pas op voor de Wisenten" voor de vrienden die later zouden komen. De Wisenten liepen regelmatig rond het dorp en langs de weg nummer 10, niet het gebied bij Walcz waar ze uit waren gezet want al meerdere keren waren deze grote koeien op eigen gelegenheid een stukje naar het westen getrokken.
Dorp voorzien van drinkwater vanuit de grond. Woeste oude bomen in het dorp, kastanjes en essen, en kippen op het erf en op de weg, hondjes die achter je aan rennen. Iedereen kijkt ons (groep Hollandse toeristen, het slijk der aarde!) aan als we door dorpjes fietsen op Hollandse fietsen. Wat krijgen we nou, mensen met geld en ze zijn langer dan wij... hebben die gedacht. Ofzo. Wakker worden met trompetterende Kraanvogels, uniek.
Na tien dagen door naar Noordoost-Polen: alleen! Gekampeerd op campings en tentenvelden, ja meestal met zo'n houten toilet en ergens een kraantje stromend water en tien dagen niet gedouched (stonden de Polen wel met shampoo in het meer maar dat vond ik niet zo). En dan het stel uit Dresden van midden 30, nadat de dame in de tent lag nam de man me mee naar de kawiarenka en oh oh wat keek hij zijn ogen uit naar al het vrouwelijk schoon om hem heen; en ik dronk mijn allereerste wodka ooit waar ik niets van merkte want ik was eerst dronken gevoerd door Pools bier.
Terugreis, station Suwalki. Kaartjes kopen naar Frankfurt an der Oder. Prima. Na Bialystok staat trein stil, 'n uurtje later is het mankement verholpen, ik vraag de conducteur of mijn aansluiting op de nachttrein naar Duitsland niet in gevaar komt, antwoord: nee, die trein vertrekt bijna altijd te laat.. In Warschau mag ik de trein niet in, waarom weet ik niet. O, omdat ik geen reservering heb. Ja, die wilde ze me in Suwalki niet verkopen. Ik versta er allemaal niets van, ze spreken alleen Pools en Russisch. Trein was dus vol gereserveerd: Kein Freiplatze! zegt de conducteur, en hij wijst naar het Russische deel van de trein, maar dat vind ik eng. Rusland.. BRRR! Geloof dat ik toch ging vragen maar dat ging ook niet. Liet ik nog een biljet van 100 Zlotych wapperen bij de Pool, maar dat maakte niets uit...
Aan het loket een kwartier lopen reutelen omdat ik geen Pools kon en op een gegeven moment krijg ik wel een antwoord in een vreemde taal namelijk NEIN. En dus zeg ik nog tien keer dat ik Nederlander ben en dus geen Duitser en ze bleek me wel te verstaan maar niet te willen. Maar kon ook niets uitleggen, tenminste niet in een verstaanbare taal.
Dus overnacht op het station. Bar 24 uur open, zo heette de bar, dus ik haal elk half uur een drankje, wil zeker niet slapen voor de veiligheid van mezelf en mijn bagage. Van het volgende tafeltje twee andere gestrande reizigers die elkaar ook nog niet kenden, Polen, de man spreekt tien woorden Duits. De hoogzwangere Olga, haar glimlach is nog op mijn netvlies gebrand, spreekt helemaal niets. Gelukkig niet zo'n zeur als achter het loket (nu ja, die doen ook maar wat ze geacht worden te doen, en onze talen zijn ook niet makkelijk). Bar sloot toch midden in de nacht maar elders op Warschau ooststation was nog wel wat open, meer op de doorloop.
Volgende ochtend in de sneltrein naar Frankfurt, twee Duitsers die de Baltische kust waren afgefietst en mij vlijen om mijn Duits en twee Slaven die ik in gedachten Barbie en Ken noemde - dikke laag schminck op haar gezicht - die bleken uit Rusland te komen dus ik dacht weer OJJJ, maar ja, zo is de enige manier om je een beeld te vormen van de werkelijkheid.
En wanneer ik ook naar Polen ging, er is misschien maar 1 ding buiten mijn eigen lijf dat ik altijd bij me had, mijn backpackersrugzak, in 2001 voor 99 gulden gekocht. Overal voor gebruikt dat ding.
Ja wat nog meer, na 2001 ging ik elk jaar 1 of meerdere keren, en het aandeel van de Fiat 126 in het totale autoverkeer daalde al snel van 1 op 5 naar 1 op 10 naar 1 op 20 naar 1 op 100... en de paarden, tien jaar terug al niet veel meer, verdwenen uit het beeld als werk- en lastdier (liepen tien jaar terug nog langs de grote rijkswegen, ja ook die van Dutisland naar Warschau, Warschau-Bstok en Warschau-Lublin). Warschau-Lublin vijf jaar terug nog.
Re: Mijn eerste keer in Polen.
Przyrodnik schreef:ik ken nog wel een gebiedje waar een kleine gemeenschap leeft in die oude tijd
Ik weet niet precies wat je bedoelt.
Er zijn in Polen nog een handvol mensen die leven zonder gas en electra, voornamelijk in het oosten. Dat is niet representatief voor Polen in 1990; toen waren er vast nog wel meer huishoudens zonder gas en electra (en zonder gas komt nog ietwat vaker voor op het platteland) dan nu.
Hier ophet dorp met 100 woningen hebben er 60 nog geen gas. ALLEEN MAAR FLESSEN
In dorpen in de naaste omgeving ligt helemaal geen voorziening voor gas !!!!!!
je moet eventueelzelf sleuven graven !!!!!!!! voor gas pijp kan je wel een mooie staaltje vertellen hier over.
Heel je tuin naar de kloten en vergoeding ho maar, Zijn nu bezig met seimisch onderzoek heb ze vorige week van onze grond gestuurt, ze slopen heel je boeltje.
Thomasz
In Oekraine heb ik wel nog een dorp bezocht waar de meeste (of alle?) woningen geen electriciteit hadden. En volgens mij deed ook bij lange na niet het hele dorp aan anticonceptie...
Maar ik denk dat je wel kan stellen dat zo'n beetje elk aspect van leven en zijn is veranderd!
Dus dat wordt een uitgebreid verhaal...
-
Przyrodnik
- Berichten: 768
- Lid geworden op: do aug 18, 2011 4:43 pm
Re: Mijn eerste keer in Polen.
Ja, dat klopt. Als er geen gasleiding is, heeft bijna iedereen gasflessen. Maar dat was in 1990 wel anders, tenminste afgaand op de verhalen die in Toporzyk heb gehoord. Ze konden het gas niet betalen. En als ze dat wel konden, het statiegeld van een gasfles besloeg meerdere maandlonen. Dus dat was ook een probleem.
Een gasleiding is misschien te prefereren boven een gasfles, maar liever een gasfles als helemaal niets. Of...
Een gasleiding is misschien te prefereren boven een gasfles, maar liever een gasfles als helemaal niets. Of...
Re: Mijn eerste keer in Polen.
In Oekraine is het nu in de meeste dorpen nog armoediger als in het Polen van 1990. De wegen zijn er slechter. De boerenkarren zijn kleiner, omdat de wegen slechter zijn. Ook in de steden zijn er veel woningen zonder water, meestal een hele straat. De meesten hebben geen wasmachine, gebeurt zelfs in de steden soms in een slootje of rivier langs de kant. Ik wist in Vinnitsa niet wat ik zag toen ik een vrouw op de hand in de bug zag met haar wasgoed. Elektriciteit hebben ze bijna allemaal ook in de dorpen, Lenin heeft daar indertijd voorrang aan gegeven. In de dorpen is het vaak niet best, alleenstaande vrouwen die hun kinderen amper eten kunnen geven, oude vrouwen met niet meer als 75 euro aow in de maand. Zoals men in Oekraine zegt: ushes, kashmar. Maar het oekrains bier is goed, en niet duur. gr. kees.
-
Przyrodnik
- Berichten: 768
- Lid geworden op: do aug 18, 2011 4:43 pm
Re: Mijn eerste keer in Polen.
Ik had het idee dat er in Oekraine veel minder bier wordt gedronken als in Polen, maar ik ben er maar een paar keer geweest. Naar verhouding is bier daar ook veel duurder dan wodka vergeleken met de landen naar het westen.
Verder denk ik dat het wagenpark van Oekraine nu beter is als dat van Polen in 1990; ik stel me voor dat in Polen toen minimaal de helft Maluchs waren en verder veel FSO, Lada, Trabant en Skoda. In Oekraine zie je toch aardig wat westerse afdankers.
Bij de paardekarren viel me in 2006 in Oekraine op dat sommige daarvan voorzien waren van houten wielen. In Polen heb ik ze alleen met autobanden gezien (in UA ook de meeste). Verder heb ik alleen in Oekraine en Litouwen arrensleeën gezien, in Polen niet. Maar ik was ook maar 10% van mijn tijd in Polen, meestal ben ik in Nederland, om maar te zeggen dat ik heel veell niet heb gezien, daarom ziijn verhalen zo goed om te lezen!
Verder denk ik dat het wagenpark van Oekraine nu beter is als dat van Polen in 1990; ik stel me voor dat in Polen toen minimaal de helft Maluchs waren en verder veel FSO, Lada, Trabant en Skoda. In Oekraine zie je toch aardig wat westerse afdankers.
Bij de paardekarren viel me in 2006 in Oekraine op dat sommige daarvan voorzien waren van houten wielen. In Polen heb ik ze alleen met autobanden gezien (in UA ook de meeste). Verder heb ik alleen in Oekraine en Litouwen arrensleeën gezien, in Polen niet. Maar ik was ook maar 10% van mijn tijd in Polen, meestal ben ik in Nederland, om maar te zeggen dat ik heel veell niet heb gezien, daarom ziijn verhalen zo goed om te lezen!
Re: Mijn eerste keer in Polen.
Przyrodnik schreef:Ja, dat klopt. Als er geen gasleiding is, heeft bijna iedereen gasflessen. Maar dat was in 1990 wel anders, tenminste afgaand op de verhalen die in Toporzyk heb gehoord. Ze konden het gas niet betalen. En als ze dat wel konden, het statiegeld van een gasfles besloeg meerdere maandlonen. Dus dat was ook een probleem.
Een gasleiding is misschien te prefereren boven een gasfles, maar liever een gasfles als helemaal niets. Of...
Ja gas is vreselijk duur in gebruik, zeker als alles er op brandt,
Het probleem is ook vele hebben een kolen kachel een paar jaar gelen gekocht van die moderne met computer enz aan schaaf was toch een 5000 Zlt.
Dan zal je als dat gaat om moeten laten bouwen of een hele nieuwe instalatie aan schaffen,
Je heb ze nu wel zowelin combi voor houtenen andere rommel, en voor gas pak weg een 17 kw rond de 4500 Zlt.
Thomasz
Re: Mijn eerste keer in Polen.
Ik denk dat het platteland van Roemenië ook nog aan "vroeger" doet denken, al weet ik het niet zeker.
Toen de muur viel was ik nog kind, ik reisde toen helaas nog niet.
Ik ben erg benieuwd naar Oekraïne. Maar plekken waar borden door het vele onkruid niet leesbaar zijn, heb ik nooit gezien. Helaas zijn in alle landen waar ik ben geweest de borden gestandaardiseerd en tamelijk modern.
Toen de muur viel was ik nog kind, ik reisde toen helaas nog niet.
Ik ben erg benieuwd naar Oekraïne. Maar plekken waar borden door het vele onkruid niet leesbaar zijn, heb ik nooit gezien. Helaas zijn in alle landen waar ik ben geweest de borden gestandaardiseerd en tamelijk modern.
-
Przyrodnik
- Berichten: 768
- Lid geworden op: do aug 18, 2011 4:43 pm
Re: Mijn eerste keer in Polen.
SvMp, ik denk dat je tamelijk sentimenteel bent...
Als ik in de oude stad Maastricht ben, of bij de vroeg 17e eeuwse windmolen die het symbool is van de wijk waarin ik woon, dan zijn dat wel zaken die mij aan vroeger doen denken.
Als ik in de oude stad Maastricht ben, of bij de vroeg 17e eeuwse windmolen die het symbool is van de wijk waarin ik woon, dan zijn dat wel zaken die mij aan vroeger doen denken.
-
Houtstoker
- Berichten: 289
- Lid geworden op: ma aug 29, 2011 4:39 pm
Re: Mijn eerste keer in Polen.
Laatst een leuke film gezien, in Roemenië gedraaid. Naam is "pretty dyana" en de film gaat over werkeloze zigeuners die metalen, glas en papier verzamelen en verhandelen. De naam van de film komt van hun voertuigen. De film maakt wel heel duidelijk dat het niet allemaal zo mooi is, maar dat er ook gewerkt moet worden voor een beetje luxe (stroom, tv enz)
Bij interesse kan ik de film mss on-line zetten
Bij interesse kan ik de film mss on-line zetten
-
Przyrodnik
- Berichten: 768
- Lid geworden op: do aug 18, 2011 4:43 pm
Re: Mijn eerste keer in Polen.
Houtstoker
Pretty Dyana. Grappige titel. Wist natuurlijk meteen wat Dyana was. De echte naam van de Eend van Citroen / Dyane. De film staat geheel op Youtube in 6 delen. Ook op Google video in zijn geheel, maar in lagere kwaliteit.
Bij Roemenie en films denk ik het eerst aan de film van Borat. Deze komische film over het leven in Kazachstan is in Roemenie opgenomen. In Oekraine heb ik een dorp bezocht waar men leeft zonder gas en electra. Ik ga ervan uit dat er in Oekraine en Roemenie best nog meer van dat soort dorpen zijn (en in Kazachstan zelfs een heleboel).
Pretty Dyana. Grappige titel. Wist natuurlijk meteen wat Dyana was. De echte naam van de Eend van Citroen / Dyane. De film staat geheel op Youtube in 6 delen. Ook op Google video in zijn geheel, maar in lagere kwaliteit.
Bij Roemenie en films denk ik het eerst aan de film van Borat. Deze komische film over het leven in Kazachstan is in Roemenie opgenomen. In Oekraine heb ik een dorp bezocht waar men leeft zonder gas en electra. Ik ga ervan uit dat er in Oekraine en Roemenie best nog meer van dat soort dorpen zijn (en in Kazachstan zelfs een heleboel).
Re: Mijn eerste keer in Polen.
De vorige berichten lezende, vraag ik mij af hoe de kinderen in deze "armoede" hun jeugd beleven.
Er zal weinig zijn in de vorm van speelgoed of een fietsje lijkt mij. Is er onderwijs?
Naar school gaan in de winter in een koud klaslokaal lijkt mij geen pretje.
Er zal weinig zijn in de vorm van speelgoed of een fietsje lijkt mij. Is er onderwijs?
Naar school gaan in de winter in een koud klaslokaal lijkt mij geen pretje.