- Waarom ga je in de winter naar Hel? - vroegen mijn vrienden verbaasd toen ik vertelde over mijn plannen voor het weekend. Nou waarom? Er waren twee redenen. Beide bleken goed te zijn, maar ik moest mijn idee van deze plek in de winter snel verifiëren.
Een week eerder, toen ik aan het kajakken was op de rivier de Brda , kwam toros uit de zee. Ik hoopte echt dat de ijsblokken ondanks de dooi nog steeds op de stranden van het schiereiland Hel lagen en dat ik ze eindelijk met eigen ogen zou zien. Bovendien was ik benieuwd of de zomerhoofdstad van Polen in de winter eigenlijk een spookstad is, waar alleen meeuwen te vinden zijn.
Toen ik naar Hel ging, overwoog ik serieus of ik proviand moest inpakken. "Alles zal waarschijnlijk gesloten zijn", dacht ik, terwijl ik me een lege spookstad voorstelde. "Maar er is Władysławowo in de buurt, er zijn benzinestations onderweg, ik denk niet dat we van de honger zullen omkomen", antwoordde ik mezelf. Eigenlijk heeft ze niet gedreigd. Het gastronomische aanbod was weliswaar bescheidener dan in de zomer, maar de keuze was behoorlijk groot. De meeste pubs waren open en... helemaal niet leeg. Eerlijk gezegd sterft Hel niet af in de winter, hij pulseert gewoon met een kalm, meer ingetogen leven .
De charmante pubs aan de oever van de baai van Puck zitten zelfs midden in de winter vol met gasten
IJs wonderen
Toen ik foto's zag van de gelukkige mensen die een paar dagen eerder op het schiereiland waren aangekomen, benijdde ik ze enorm. Na weken van vorst kwam de opwarming, het waterijs begon te barsten en de zee duwde enorme brokken op het strand . Hoe ik het wilde zien... Helaas konden we alleen in het weekend op reis gaan, en aangezien de temperaturen nog steeds behoorlijk hoog waren, was ik er bijna zeker van dat het schilderachtige landschap niet eens een herinnering was.
Desondanks keken we vanaf het begin van het schiereiland uit het autoraam naar de kust en zochten naar de langverwachte stapels toros . En plotseling - daar zijn ze! Ze verschenen in de buurt van Kuźnica. Ik vond een vrije plek en parkeerde. We stapten uit de auto en ik rende naar het strand. Natuurlijk viel er niets te dromen over zulke bergen als een week eerder, maar het uitzicht was nog steeds prachtig. Vooral omdat zwermen zwanen naar de witte bergen zwommen die het water van het land afsloten . Zelfs als niets anders mij die dag zou bekoren, was het de moeite waard om te gaan! Ik heb eindelijk toros gezien!
Hopen gebroken ijs creëren een spectaculair fenomeen aan de kust, genaamd toros
We zijn niet alleen!
Even later ontdekte ik dat ik niet de enige was die besloot op jacht te gaan naar dit geweldige uitzicht . Een paar honderd meter verderop stonden een tiental auto's geparkeerd op een kleine parkeerplaats en veel mensen dwaalden langs het 100 meter lange stuk kust waar ijsklonten zich opstapelden. Ze bewonderden het, maakten foto's en vertrokken. Sommigen richting Władysławowo, anderen naar de rand van Polen - naar Hel. Eigenlijk had ik na deze kennismaking verwacht dat we niet alleen zouden zijn in Hel. En dat waren we niet.
Wij drieën en onze hond gingen op reis. Ieder van ons had een aantal plaatsen die we wilden zien, dus de lijst was behoorlijk lang. Alleen de hond was het met alles eens, hij wilde alleen maar naar de kust.
Voordat we vertrokken, moesten we echter parkeren. Parkeerverboden gelden vrijwel overal. Er zijn grote parkeerplaatsen. Natuurlijk is er een vergoeding , ook in de winter, en het is behoorlijk duur - PLN 20 voor de hele dag - ongeacht of we de auto hier een uur of zes laten staan.
- Er zijn mensen, er zijn er - de parkeerdame lachte toen ik mijn verbazing uitsprak of het voor hen rendabel was om ze buiten het seizoen te openen. - Doordeweeks is het nogal leeg, maar in het weekend komen er mensen, en niet alleen van het schiereiland of uit Gdańsk - de dame bekeek snel onze registratie en trok de juiste conclusies. - Je zult zien, deze komt uit Wrocław, deze komt uit Łódź - ze wees naar de staande auto's.
Om 10.00 uur waren er nog een paar, maar toen we daarna terugkwamen op de parkeerplaats 15, er waren al enkele tientallen auto's. We wisten al zeker dat we de winter Hel niet in eenzaamheid zouden aanschouwen, en dus werd de mythe dat de zomerhoofdstad in de winter uitsterft ontkracht voordat we de parkeerplaats verlieten .
Militaire attracties
Als iemand liefhebber is van allerlei bunkers, resten van kanonbatterijen en andere sporen van militaire aanwezigheid, dan voelt Hel als een paradijs. Het aantal van dergelijke voorzieningen is enorm. We hebben er maar een fractie van bezocht, lopend vanaf de parkeerplaats door het bos naar de zee. Ik moet toegeven dat de gebouwen zelfs indruk maken op degenen die geen geschiedenis- en militaire liefhebbers zijn .
Militaire faciliteiten zijn op veel plaatsen verspreid over Hel en omgeving
- Is dit de eerste keer dat je hier bent? - vroeg een dame die de hond kwam aaien aan ons. Wij zeggen nee, maar de laatste keer was jaren geleden, dus we zijn alles aan het herontdekken. - Ik ben hier voor de derde keer dit jaar - de vrouw bekende en voegde eraan toe dat ze uit Pułtusk kwam.
- Wat is de derde keer? Het is nog maar het begin van het jaar - ik was eerlijk gezegd verrast.
- Eerst kwamen mijn man en ik op nieuwjaarsdag - dat is onze traditie. Toen was mijn kleinzoon, die in Warschau woont, op vakantie, dus ik nam hem een paar dagen mee, en nu gingen mijn man en ik weer op een eendaagse reis, legde de vrouw uit. - We houden van Hel, en het is hier zo vredig in de winter - voegde ze eraan toe.
Eigenlijk zijn er overal vrij kleine groepen mensen. Als we ons dieper in het bos verstopten of door tunnels dwaalden die opeenvolgende bunkers met elkaar verbonden, waren we soms helemaal alleen.
Het einde of het begin?
De plaats waar alle toeristen waarschijnlijk vroeg of laat aankomen is de top van het schiereiland Hel - het begin (of einde) van Polen . Het punt waar het water van de baai de open zee ontmoet . We kwamen er langs een prachtig houten pad dat over de duinen was aangelegd. Het waaide ontzettend hard, maar dat weerhield niemand ervan om te gaan wandelen. Veel mensen met honden, nog meer gezinnen met kinderen. Golven, het gebrul van de zee en een enorme zwerm meeuwen .
Het begin van Polen in zijn winterversie heeft echt indruk op ons gemaakt. We liepen langs het strand richting het stadscentrum omdat we het Visserijmuseum wilden bezoeken, gevestigd in het historische gebouw van de voormalige Evangelische kerk . Het belangrijkste doel was om de toren te beklimmen om Hel te zien vanuit het perspectief van meeuwen die boven onze hoofden cirkelden.
Door het uitzicht vanaf de toren kun je Hel vanuit een geheel nieuw perspectief bekijken
Het voeren van de zeehonden
Het uitzicht vanaf de kerktoren was prachtig - vooral omdat de zon net had besloten even door te komen. Veel tijd om de tentoonstelling zelf te bezoeken hadden we echter niet, omdat we van de gelegenheid gebruik wilden maken om de zeehonden te zien voeren . In de zomer is het een echte kunst om naar de show in het sealarium te gaan. In de winter waren er geen problemen met het kopen van een kaartje (de toegangsprijs voor een volwassene is PLN 15) of zelfs het vinden van een zitplaats direct naast de slagboom. We hadden een prachtig uitzicht en konden deze fantastische en uiterst slimme dieren gemakkelijk bewonderen.
Belangrijke informatie voor iedereen die kritiek heeft op alle attracties die verband houden met dieren: Zeehondencentrum van het Marine Station. prof. Krzysztof Skóra is geen circus, maar onderdeel van de wetenschappelijke en onderzoeksfaciliteit van het Instituut voor Oceanografie van de Universiteit van Gdańsk . Dit is een plek waar dieren worden gered, waar ze broeden en waar ze naar de natuurlijke omgeving gaan. Een plek waar we, terwijl we de wijsheid en schoonheid van zeehonden bewonderen, ook veel kennis kunnen opdoen over hun leven en hoe we deze fantastische dieren kunnen beschermen.
En de tweede belangrijke informatie - dit keer voor degenen die met dieren reizen: een hond kan natuurlijk niet het sealarium of de kerk, dat wil zeggen het museum, betreden . We wisselden om de beurt: er kwam iemand binnen, iemand anders rende met zijn hond over het strand.
Zonsondergang boven het wrak
Helaas zijn de winterdagen te kort om alles te doen wat je gepland had. We konden echter één attractie niet missen: de wrakken van de ORP Wicher II- en Grom II-schepen, die zich in een ander deel van de stad bevinden, vlakbij de marinehaven . Dus pakten we snel de auto en reden richting de haven.
De wind was iets gaan liggen, de zon liet een ansichtkaartwaardige zonsondergang zien en - afgezien van drie vogelfotografen beladen met camera's en statieven - was er niemand in de buurt. Absolute leegte. In het warme licht van de zon die zich achter de horizon verschuilt, zag het hele strand er gewoonweg magisch uit .
En de wrakken... De ene bijna volledig onder water, de andere presenteert zich trots op het zand. Een werkelijk fantastisch uitzicht. We hebben trouwens ontdekt waar de zwanen slapen. Achter de schaal van Thunder II dobberde een hele kolonie vogels lui op de kalmerende golven. Een mooier einde van de dag is nauwelijks denkbaar.
Is het de moeite waard om in de winter naar Hel te gaan? Zeker. Naast de mogelijkheid om in zee te zwemmen - tenzij je in de verleiding komt om te gaan zwemmen - zijn vrijwel alle andere attracties aanwezig. En er is gelegenheid om ze te bewonderen – misschien niet alleen, maar zeker zonder drukte!
https://turystyka.wp.pl/foki-torosy-i-l ... 545983616a
