Door Sofie Vanrafelghem op 01-02-2012
Met dank aan www.reisreporter.be
Een stedentrip door Polen voert me van Lodz naar Torun, en de hoofdstad Warschau. In elke stad op mijn route heeft het zware oorlogsverleden zijn sporen nagelaten. Dat heeft hun levenslust en creativiteit alvast niet getemperd, want de Poolse steden zijn in volle bloei. Lodz is daar geen uitzondering op.
Eerste ontmoeting in Manufaktura
De eerste plek die ik ontdek in Lodz is de Manufaktura. Dat kan ook niet anders, het is de ontmoetingsplaats bij uitstek van de stad. Dit was vroeger een textielfabriek waar honderden arbeiders zich dagelijks uitsloofden voor een schamel loon. Dankzij de nodige Europese subsidies werd deze historische site volledig opgefrist en omgetoverd tot een soort ontspanningscentrum met verschillende cafeetjes, restaurants, winkels, een fitnesscentrum en zelfs een bioscoop. Het leuke is dat site terug werd opgebouwd, volledig volgens hoe ze er vroeger uitzag.
Creativiteit troef
Als ik Lodz met één woord zou moeten omschrijven, dan zou ik kiezen voor ‘creatief’. Deze stad is de bakermat van heel wat schoonheid, zowel in textiel als in film en muziek. Hun vermaarde filmschool leverde bijvoorbeeld een aantal Oscarwinnende regisseurs af. Zo doen deze Poolse regisseurs, Andrzej Wajda en Roman Polanski, misschien een belletje rinkelen. Wie herinnert zich niet de sterke en ontroerende film ‘The Pianist’ van de hand van Polanski? Geen wonder dat Lodz naast een filmschool ook over eigen filmmuseum beschikt.
Industrieel verleden
De gids vertelt laconiek dat je in Lodz altijd een fabriek of een paleis zult zien, waar je je ook bevindt in de stad. Dat blijkt te kloppen. De stad was vroeger namelijk in handen van twee grote industriëlen, Poznanski en Scheibler. En zij lieten slechts die twee zaken construeren, wat het uitzicht van de stad grotendeels heeft bepaald. In het voornaamste paleis van Poznanski ervaar je hoe groot hun rijkdom wel moet geweest zijn.
[b]De rijkdom en het arbeidersbestaan[/b]
De grootse fabrieksdomeinen waren de thuis en werkplaats van talloze gezinnen. Uitbuiting en een hoog sterftecijfer waren toen zeer normaal. In het textielmuseum zie je de verschillende machines waar vroeger mee gewerkt werd. Als de gids ze allemaal tegelijk doet werken, ervaren we een hels en bijna ondraaglijk lawaai. Niet te geloven dat zovele mensen dat dag in dag uit moesten verdragen. Het contrast met de rijkdom in de paleizen kan niet groter zijn.
Panoramazwembad in uniek kunsthotel
Overnachten doe ik in een voormalige textielfabriek. Tenminste eentje waar je nu een ultramodern kunsthotel in terugvindt. Het is eerst en vooral uniek omdat het verleden en heden moeiteloos weet te combineren. De oorspronkelijk structuur werd hersteld, behouden en onbedekt gelaten. Zo kun je in de grote hal nog het balkengewelf bewonderen. Evenzeer de moeite waard is het magnifieke design van dit hotel en de parel is onbetwistbaar het strakke zwembad op de top, waar je geniet van een uitzicht over de hele stad.
Kijk voor het gehele verhaal op: http://www.reisreporter.be/2012/02/01/o ... stad-lodz/