31 Mar 2012 20:29 - Polen http://immyriannegopolen.aroundtheglobe ... 78893.html
Lieve Lezers,
We zijn ondertussen al een weekje uit Nederland en dus is het tijd om jullie wat te vertellen over de reis, avonturen en over onze stage. Dit zijn er nogal veel dus ga ervan uit dat je niet binnen 5 minuten klaar bent met het lezen van dit verhaal
Precies een week geleden, op zaterdag 24 maart, mochten we eindelijk op stage. Na 2 maanden stages zoeken en verder niets doen voor school kregen we ongeveer een maand geleden te horen dat we stage konden lopen op het Mammal Research Institute (Zaklda Badania Ssakow Polskiej Akademii Nauk) in Bialowieza.
Het vliegtuig zou om 15:45 vertrekken vanaf Eindhoven, dus na afscheid genomen te hebben van de familie en vrienden die mee waren naar Eindhoven, stonden we om 15:15 in de rij om de douane te passeren. Toen we net de gate binnen liepen werd er omgeroepen dat het vliegtuig een uur vertraging had wat ons mooi de mogelijkheid gaf om onze eerste Poolse woordjes te leren. Binnen een uur was onze Poolse woordenkennis verrijkt naar Gendobre (goeiemorgen), dje koeien (bedankt), Jeden (1), Nje (nee), Tak (ja) en dovrenots (goede avond), naast de Poolse woorden die we al kenden Vodka (vodka), Piwo (bier) en Nosdrovje (proost).
Rond 17:00 uur vertrok het vliegtuig en na een vlucht van nog net geen 2 uur kwamen we aan in Warschau. Met het gebruikelijke wachten op de bagage stonden we rond half 8 buiten in Warschau. Op dat moment werden we geconfronteerd met de eerste uitdaging. Het busje dat ons op zou komen halen zou om 18:30 vertrekken vanaf het vliegveld, maar omdat we een uur vertraging hadden waren we niet in staat op tijd te zijn. Met knikkende knieën dus het nummer bellen wat op onze busticket te vinden was.
Nu zal je waarschijnlijk denken, hoezo met knikkende knieën? Jij kan Engels. In Polen spreken ze Engels. Wat is het probleem? Dat was ook onze insteek en tijdens het omroepen van de veiligheidsmaatregelen in het vliegtuig vroeg ik me dan ook af waarom ze dat in het Pools/Russisch deden, waarop Rianne mij vertelde dat dit gewoon in het Engels was.
Maargoed er moest toch een busje komen. Dus met veel ''huh'', ''excuse me'' en ''could you say that again'' afgesproken dat er 10 minuten later een busje zou komen om ons op te halen. Een halfuur later stond er nog geen busje dus was het tijd voor een 2e poging. Ook ditmaal werd er beloofd dat het busje er zo aan zou komen en dat we uit moesten kijken naar een bruin busje. Toen er 40 minuten later nog geen bruin busje voor ons klaar stond besloten we om een 3e poging te wagen. Ditmaal nam de Pools/Engelse sprekende meneer op met het nieuws dat hij eerst de chauffeur ging bellen en dat hij daarna weer terug zou bellen... Op dit telefoontje wachten we dus nog steeds.
Omdat we het niet helemaal meer vertrouwde hebben we 5 minuten later besloten om toch maar met de taxi te gaan, en stonden we 15 minuten later voor 30 Zlt (8 euro) voor de Holiday Inn. Omdat we dachten dat er genoeg kamers vrij zouden zijn hadden we van te voren geen kamer gereserveerd in Warchau. Helaas was de Holiday Inn helemaal vol, op één kamer na van 100 euro per persoon en zijn onze ruggen niet groot genoeg om dat op te hoesten, dus liepen we verder naar een ander hotel, wat ons aangeraden was door de Holiday Inn. Daar aangekomen bleek dat de mensen in de stad wel gewoon Engels spraken, met een normaal accent, dus dat was een opluchting. Verder was daar ook nog maar 1 kamer vrij, omdat precies dat weekend een conferentie was in Warschau, voor 169 euro.
Of het kwam omdat we er erg slecht en uitgeput uitzagen weten we niet zeker maar de mevrouw achter de balie ging hard opzoek naar een kamer voor ons. Na een paar minuten had ze een Hostel voor ons gevonden, en gereserveerd voor 25 euro per nacht. Dit was wel 15 minuutjes lopen maar dan konden we gelijk de stad zien. Wij dus met onze bagage (mijn koffer van 31,9 kg waar 32kg toegestaan was) door Warschau heen opzoek naar het Hostel. Blijkt dat ze in Warschau niet zo veel doen aan zebrapaden en oversteek plaatsen, maar dat je overal onderdoor moet (lees: veel trappen & een veel te zware koffer). Na 25 minuten lopen, kwamen we aan in het hostel. Een mooi kamertje voor twee personen met een balkonnetje en een lekker bed waar we op dat moment erg naar verlangde!
De dag erna vertrok onze bus om 14:30 richting Bialowieza waar we vanaf Warschau 5 uur over zouden doen. Als we uit het raam keken zagen we vooral bossen met af en toen een dorpje. Tijdens de reis kwamen we er achter dat alle wegenbouwers inderdaad in Nederland te vinden zijn. Af en toe waggelde en schudde de bus zo hard dat ik me af vroeg of de koffers niet al hadden besloten vroegtijdig de bus te verlaten. Terwijl we in shock de reis aan het beleven waren bleek de rest van de Poolse busreizigers niets te merken. Het zal dan wel normaal zijn.
Om19:30 kwamen we aan in Bialowieza waar we werden opgehaald door onze huisbaas. Zij spreekt geen woord Engels en dus wordt alles besproken met handgebaren. We hebben allebei een mooie kamer, waarbij ik de kamer kreeg met de grootste kast. Zou het ermee te maken hebben gehad dat ze geholpen heeft mijn 32 kg zware koffer naar boven te tillen?
Op maandag was onze eerste stage dag. We hebben een rondleiding gekregen door het instituut en kennis gemaakt met onze begeleidster Agnieszka, ook wel Aga genoemd. Ze is super leuk en gezellig en praat heel veel. De dagen in het MRI beginnen om 07:30 en eindigen 15:30 want in Polen eten ze warm tussen 15:00 en 17:00. Tot ons groot genoegen vindt onze stagebegeleidster 07:30 ook veel te vroeg en dus mogen we elke dag om 09:00 beginnen
. Tijdens onze stage zullen we helpen met een onderzoek naar de Amerikaanse mink (Neovison vison). De Amerikaanse mink is een ‘’invasive specie’’, wat inhoudt dat ze eigenlijk niet thuis horen in deze habitat (omdat ze hier oorspronkelijk niet vandaan komen). De mink eet verschillende soorten vogels en vissen die wel in deze habitat thuis horen en daarom is het belangrijk veel te weten te komen over deze dieren.
Wij helpen mee in het laboratorium waarbij we ze gaan ontleden en zullen over een maandje ook ‘’ traps’’ gaan uitzetten in de bossen om de populatiegrootte te berekenen.
Verder hebben we maandag kennis gemaakt met veel andere onderzoekers die af en toe wel wat hulp kunnen gebruiken. En wie zijn wij om nee te zeggen tegen een dagje in het bos opzoek naar wolven, linxen, bizons, herten, vleermuizen, marters enz. Elke collega waaraan we voorgesteld werden maakte wel dezelfde opmerking '' 5 maanden? Dat is lang, nou je hebt wel goed weer en je zit in de mooiste periode''. Wij vroegen ons al af vanwaar we deze reactie kregen, en het antwoord op die vraag kregen we dinsdag.
Op dinsdag was het tijd om echt aan het werk te gaan, dus we begonnen in het laboratorium. Agnieszka heeft gegevens nodig van de botten zodat ze vast kan stellen hoe groot de dieren zijn. Met deze informatie kan ze achterhalen waar de dieren vandaan komen (o.a. of ze ontsnapt zijn uit een bontboerderij). Om deze botten op te kunnen meten heb je de botten nodig en dit was onze taak. De, al dode, dieren worden ‘’gekookt’’ zodat het vlees zacht wordt waarna je de botten makkelijk kan verwijderen. Van te voren waren we gewaarschuwd dat het een beetje naar kip zou ruiken. Toen de zak open ging rook het inderdaad enigszins naar kip, maar hoe meer de mink eruit kwam en hoe dichter bij je kwam, des te meer de geur doordrong in je neus en in je kleren. Wij eten voorlopig geen kip meer.
Woensdag vertrok onze begeleidster naar Warschau voor een presentatie waardoor we er de rest van de week alleen voor stonden. We hebben woensdag en vrijdag nog minken ontleed en verder hebben we wat rondgelopen op het instituut. Ondertussen zijn we redelijk gewend geraakt aan de geur en gaat het ontleden een stuk sneller. Waar we eerst een uur deden over het ontlede en schoonmaken doen we er nu nog maar 25 minuten over. Op donderdag hebben we geleerd hoe je een dier kan volgen en nu helpen we ook mee aan een ander onderzoek. Dit is een onderzoek naar de Steenmarter (Martes foina). Elke avond om 22:00 gaan we naar buiten om drie steenmarters te zoeken, met antenne, en te kijken of ze actief zijn of dat ze aan het rusten zijn.
Het volgen van zo’n dier is toch nog wel moeilijk en zo lopen we dus elke avond met onze hoofdlamp door de straten van Bialowieza op zoek naar de marters. De steenmarter leeft vaak in de stad, in oude schuurtjes, dus zijn we vooral in de tuinen van andere mensen aan het gluren. Gienik, de onderzoeker van dit onderzoek, had ons de tip gegeven om niet te zeggen dat we op zoek zijn naar steenmarters omdat ze vaak het vee, fruit en de tuinen van de mensen eten. In plaats daarvan adviseerde hij ons dat we konden vertellen dat we op zoek zijn naar bizons……….
‘’Hallo mevrouw, we hebben een paar bizons voorzien van een zender en we zijn er nu naar op zoek. Heeft u recent nog een bizon in uw voor of achtertuin gezien? ‘’
Dit vonden wij nogal een belachelijke vraag en we waren dit dan ook belachelijk aan het maken toen we tijdens onze zoektocht naar de derde marter bijna opliepen tegen een BIZON. Het dier keek ons aan en binnen 5 seconden had ik de hele omgeving in mij opgenomen om te ontdekken wat mijn beste en snelste vluchtroute zou zijn (2 meter terug, over het hek, als ik zo hoog kon springen, en dan de schuur in). Gelukkig bleek de bizon weinig interesse voor ons te hebben en liep het verder het veld in. Hierna hebben we besloten de marter maar te laten wat het is en terug te gaan naar huis (ons huis is zo’n 10 meter van deze plek vandaan). Achteraf echt super vet om de eerste bizon te zien en tijdens onze 2e avond Marter tracking kwamen we er weer 1 tegen die, geloof het of niet, aan het grazen was in een tuin.
Ook hebben we onze eerste zwarte ooievaar gespot (Ciconia nigra)en hebben we kennis gemaakt met een Hongaarse studente, Borbala, die hier ook stage loopt. Zij doet onderzoek naar het habitat gebruik van de bizon (Bison bonasu) en de “red deer’’(Cervus elaphus) en we hebben gevraagd of we haar daar binnenkort mee kunnen helpen.
Vandaag (zaterdag) zijn we, ook met Borbala, naar een stadje hier dichtbij geweest (Hajnowka, uitgesproken als Hanoefka). Hier hebben ze een kleine winkelstraat, een zwembad (waar we volgende week heen gaan), en een grote supermarkt. In deze supermarkt hebben ze gelukkig alle soorten fruit, groente en eten wat we nodig hebben. Dus vandaag hebben we dan ook voor de hele week eten ingekocht (voor maar 20 euro).
Het weer hier is enorm wisselvallig. Zo hebben we vrijdag, tijdens onze 25 minuten durende wandeling naar huis, verschillende weerstomstandigheden mogen ervaren. Het begon met hagel, wat al snel over ging in regen. Toen we 10 minuten van huis waren was het ondertussen zo warm en zonnig geworden dan we onze jassen uit konden doen. Vandaag werden we wakker met sneeuw voor de ramen en dat is ondertussen weer allemaal verdwenen. S'morgens uit je raam kijken om vast te stellen wat je aan gaat doen is dus overbodig.... En wij altijd maar zeuren over het weer in Nederland. Gelukkig wordt het hier in de zomer een stuk mooier weer en dan zal ook het bbq-seizoen beginnen
In Bialowieza zelf is niet erg veel te doen. Ze hebben een pizzeria, waar je voor 5 euro een pizza en een grosses Piwo kan bestellen, wat hotels en wat pubs voor toeristen, maar die zijn er op dit moment niet. Over een maandje komen er meer studenten en toeristen dus we hopen dat het dan wat gezelliger gaat worden, buiten het instituut om. Gelukkig zijn we druk met stage en marters volgen en we hopen volgende week ook een eigen onderzoekje te beginnen. In Bialowieza spreken en verstaan ze bijne geen Engels, op de jongeren en de mensen op het instituut na. Daarom kunnen we ondertussen al redelijk Pools. Zo kunnen we beleefd gedag zeggen, brood en tickets bestellen en vertellen dat we geen Pools spreken (in het Pools). Maandag gaan we volleyballen met de mensen van het instituut, waar we vooral voor werden gevraagd omdat we lang zijn, en daar hebben we veel zin.
http://immyriannegopolen.aroundtheglobe ... 78893.html