Grensperikelen voordat Polen bij de EU kwam
N.a.v. het topic van meest aangrijpende momenten hierbij een topic m.b.t. grensperikelen.
Aangezien velen van ons vanuit Nederland of België naar Polen reisden en vice versa, geldt voor mij in deze topic ook de BRD - DDR en DDR - Polen grens.
Hierbij zomaar een aantal zaken die ik heb beleeft.
1.
Het was in de jaren 80 en er was een bruiloft in Polen, prachtig feest tot diep in de volgende ochtend met het nodige alcoholisch gehalte.
Wij waren met 10 personen en waren met een camper en een auto naar Polen gegaan en natuurlijk weer terug.
Wij waren op de terugweg naar Nederland, overladen met veel cadeau`s toen we in de file aanschoven bij de Pools - DDR grens. Helaas vond de douanier het nodig om de camper grondig te controleren, zo kwam hij ook uit bij de plek met alle cadeau`s (kristal, etc). Ineens stond eentje van ons op, pakte een pak koffie en wat marsen en gaf het aan de douanier. Die stopte alles keurig weg onder zijn lange jas, draaide zich om en wij mochten de grens over.
2.
Voordat mijn vriendin (nu mijn vrouw) en ik gingen trouwen kochten wij in Polen al heel wat spullen, spotgoedkoop en uitstekend van kwaliteit. Deze keer donzen dekbedden en kussen maar ook kristal.
Bij het inpakken zat ik al te puzzelen hoe dat mee te nemen. Op een gegeven moment pakte ik een grote sporttas, eed daar een donzen kussen in, daarop kristal en weer daarop de 2e donzen kussen. Rits dicht, klaar. Verder de boel ingepakt en in de kofferbak.
Vanuit Poznan kachelde ik in mijn Volkswagen Golf naar de grens bij Swiecko.. In die tijd kon je nog opschieten, kilometers lang kwam je soms geen auto of vrachtwagen tegen.
Hoe het kan, geen idee, maar bij de grens weer file. Ik sloot achter aan en hobbelde langzamerhand naar de grens. Toen ik aan de beurt was bij de grens moest de kofferbak open, en de tas met het kristal koest open. De douanier kijkt en ziet het roze van de donzen kussen tegemoet komen, hij denkt na en voelt vervolgens met 2 handen in de kussen. Niets aan de hand en ik mocht de grens over. Ik snapte er niets van, er lag kristal in die tas met donzen kussen. Bij de eerste de beste parkeerplaats stopte ik en voelde ook in de tas, niets te voelen. Ik pakte de kussen weg en ja hoor, alle kristal lag er nog netjes op een rij. Door het dons van de kussens was het kristal niet te voelen.
3.
De BRD - DDR grens, altijd een raar gevoel aldaar. Je komt er aan rijden en vaak staan de pionnen voor de rijen niet goed neergezet m.a.g. een boze douanier. Als je bij de DDR douane aankomt geef je je pas af, je rijd langzaam door naar de volgende douanehok en daar krijg je jouw pas weer. Later hoorde ik dat bij deze grens ook alle auto`s gecontroleerd werden m.b.v. een soort radioactieve scan of er zich niet mensen in de auto hadden verstopt.
O ja, als je te snel bij de DDR - Polen grens was kreeg je daar nog een boete voor te snel rijden.
4.
De langste file die ik bij de grens heb meegemaakt duurde 6 uur en was bij de DDR - Polen grens.
Hoogzomer heerlijk warm en daar sta je, kilometers lang in de file, nog niet eens in de buurt van de brug over de Oder. Gek genoeg stond je 20 minuten helemaal vast en ineens mocht je honderden meters doorrijden om vervolgens weer 20 minuten volledig vast te staan.
Toen wij eindelijk de grens in zicht kregen zag ik wat er gebeurde. Alle auto`s werden gecontroleerd, 20 minuten lang, daarna mochten er heel veel auto`s zonder controle de grens over, waarna ze weer alle auto`s gingen controleren.
Ik hoorde dat later die week er een file stond tot aan de ringweg van Berlijn toe.
5.
In de jaren 80 stond ik voor de verandering weer eens in de file bij de Polen - DDR grens. Heerlijk weer, raam open, radiootje aan en naast mij een dubbele rij vrachtwagens. Op een gegeven moment riep de natuur, die laatste flesje cola was iets teveel. Alhoewel je de auto niet uit mocht deed ik het toch, wandelde door de dubbele rij vrachtwagens heen, zocht een geschikte boom uit en bewaterde deze. Even afschudden, de zaak weer teruggelegd, rist dicht, draai mij om en keek in een 5-tal lopen die door 5 douaniers werden vastgehouden. Ik ben keurig weer terug gebracht naar de auto.
6.
Mijn vrouw en ik zijn getrouwd tussen kerst en oud en nieuw 1990.
In 1991 reed ik weer terug naar Nederland, Mijn vrouw moest nog een paar maand studeren om haar opleiding af te ronden. Bij mij in de auto zat mijn danspartner (ja, ik heb zelfs nog een keer meegedaan aan het Nederlands kampioenschap formatiedansen).
Wij komen bij de grens en ...... geen enkele auto te zien, nul, zero, niente. Maar wel de auto vol met cadeau`s van de bruiloft.
Ik rijd naar het eerste hokje waar de Poolse douane zit en geef mijn pas af.. Die man wenkt mij, dus ik stap uit de auto. Niet goed, ik moest omlopen, ik doe dat en kom bij de deur uit naar de ingang van zijn "kantoor". Ik moest binnen komen. Ik stap naar binnen en schrok mij wezenloos, wat een verwaarloost ding, al in jaren niet meer schoongemaakt, verf bladderde aan alle kanten af, splinters, spinnenwebben en een oude oliekachel waar een paar stukjes vlees op lag.
De douanier had een briefje van 10 gulden die ingescheurd was waar hij niets mee kon. Ik had nog 2 goede briefjes van 5 dus de ruil was snel geregeld. Als dankje kreeg ik een stukje vlees mee die ik uit beleefdheid opat, gatverdamme wat was dat vies, de geur en smaak van de oliekachel zat er helemaal in. Stempel in de paspoorten en wij mochten weer door.
7.
Het was bij de BRD - DDR grens en de Fransen waren altijd de pineut.
In de tijd dat ik in de rij stond om de grens over te steken moest een Fransoos 3x de hele auto uitpakken en daarna weer inpakken
8.
En natuurlijk de aantal keren dat je een pak koffie op de vloer hebt liggen voor het geval je zou worden gecontroleerd. Bij controle liep ik effe een paar meter bij de auto weg, net ver genoeg dat ik niet zag wat de douanier in de auto deed, net dichtbij genoeg dat het de andere douaniers niet opviel. Nooit een probleem gehad en altijd een vrije passage door de grens.
9.
Bij punt 1 begon ik het verhaal met de camper en de Volkswagen Golf. Op een gegeven moment kwamen wij aan bij de DDR - BRD grens. Wij in de camper knalden gewoon door naar de grens, niets aantrekkend van de snelheid die van 100 km naar 80 naar 60 naar 40 km ging. Mijn vader reed op dat moment in de Volkswagen en remde keurig af, hield zich aan de snelheid en rolde naar de grens. Mijn vader kreeg een bekeuring voor te hard rijden, wij in de camper niet.
Zomaar een aantal grensverhalen die ik heb beleeft, niet zo spannend maar brak wel de reis.
Grensperikelen voordat Polen bij de EU kwam
Re: Grensperikelen voordat Polen bij de EU kwam
De BRD - DDR grens was iets wat ik nooit echt heb meegemaakt. Ik leefde wel, dat wel, maar die grens was ik voor het eerst overgestoken toen de grens al weg was (1993).
Nu moet weer even denken aan de tijd dat de muur omging. Toen was ik 16 jaar oud en zat net op de middelbare landbouwschool. In de schoolkrant stond zoiets van 'Als je iemand 'Liberté' hoort roepen, denk dan niet dat het iemand is die van de andere kant van de muur hierheen gekomen is. Het is gewoon een duitser die LIEVER THEE drinkt!
De poolse grens ben ik voor het eerst in 1996 over gestoken. Behalve dat ik een keer aan de poolse kant m'n auto leeg moest maken en de drugshond erin werd gestuurd (nee hoor, ik had niks bij me
) heb ik nooit bijzondere dingen meegemaakt. Dat was bij Kołbaskowo, toen stonden er direct na de douane rechts van die garage's waar ze je dan instuurden. Net als Plievo schreef, onderweg naar de grens kwam je een enkele auto tegen, voor de grensovergang stond er meestal wel een heel rijtje. Meestal duurde het 10 minuten voordat ik er doorheen was.
Als ik op weg was naar nederland werd ik vaker aan de kant gezet. Niet door de polen, maar door die duitsers. Ik had de indruk dat als ik maar even recht in de ogen keek van zo'n beambte, die verderop langs de controlehokjes wandelde, al voldoende was om mij even apart te nemen. Zijn vragen waren altijd: "Alcohol?", ik:"Nee", hij:"Sigaretten?, ik:"Nee", hij:"Goed, ga dan maar even aan de kant". Dan kwamen de lantaarntjes en spiegeltjes tevoorschijn, je kon in hun ogen zien dat ze teleurgesteld waren dat ze nooit wat vonden.
Een oude nederlandse boer (hij was al met pensieon toen hij met z'n poolse vriendin besloot een boerderij in Polen te pachten) vertelde mij eens hoe hij een kalf over de grens had gesmokkeld. Hij had het risico genomen om op kerstavond de grens naar Polen over te gaan. Beest had hij stevig vastgebonden en lag in de achterbak van z'n oude Mercedes. De douane lieten hem doorgaan zonder te controleren.
Nu moet weer even denken aan de tijd dat de muur omging. Toen was ik 16 jaar oud en zat net op de middelbare landbouwschool. In de schoolkrant stond zoiets van 'Als je iemand 'Liberté' hoort roepen, denk dan niet dat het iemand is die van de andere kant van de muur hierheen gekomen is. Het is gewoon een duitser die LIEVER THEE drinkt!
De poolse grens ben ik voor het eerst in 1996 over gestoken. Behalve dat ik een keer aan de poolse kant m'n auto leeg moest maken en de drugshond erin werd gestuurd (nee hoor, ik had niks bij me
) heb ik nooit bijzondere dingen meegemaakt. Dat was bij Kołbaskowo, toen stonden er direct na de douane rechts van die garage's waar ze je dan instuurden. Net als Plievo schreef, onderweg naar de grens kwam je een enkele auto tegen, voor de grensovergang stond er meestal wel een heel rijtje. Meestal duurde het 10 minuten voordat ik er doorheen was.Als ik op weg was naar nederland werd ik vaker aan de kant gezet. Niet door de polen, maar door die duitsers. Ik had de indruk dat als ik maar even recht in de ogen keek van zo'n beambte, die verderop langs de controlehokjes wandelde, al voldoende was om mij even apart te nemen. Zijn vragen waren altijd: "Alcohol?", ik:"Nee", hij:"Sigaretten?, ik:"Nee", hij:"Goed, ga dan maar even aan de kant". Dan kwamen de lantaarntjes en spiegeltjes tevoorschijn, je kon in hun ogen zien dat ze teleurgesteld waren dat ze nooit wat vonden.
Een oude nederlandse boer (hij was al met pensieon toen hij met z'n poolse vriendin besloot een boerderij in Polen te pachten) vertelde mij eens hoe hij een kalf over de grens had gesmokkeld. Hij had het risico genomen om op kerstavond de grens naar Polen over te gaan. Beest had hij stevig vastgebonden en lag in de achterbak van z'n oude Mercedes. De douane lieten hem doorgaan zonder te controleren.
-
pietje Bell
- Berichten: 516
- Lid geworden op: do okt 13, 2011 8:52 am
Re: Grensperikelen voordat Polen bij de EU kwam
Mijn alle eerste keer van de honderd ong,dat ik de grens passeerde was in 1973 toen mijn neef ging trouwen in Lodz.Het was net wat Plievo schreef bij de grens van de D.D.R.. De poolse grens ging zonder problemen,moesten wel ons visum laten zien,die hadden we eerst opgehaald in Den Haag.Ze hadden alleen oog voor onze auot een opel manta,die hebben ze van buiten en binnen bekeken.Voor de rest heb ik alles over de grens gesleept,behalve rottigheid.
Wel drank,flessen,diesel,kozijnen,beelden,koets, banden,en nog veel meer handel.Had wel eens drie polen mee,en een aanhanger [dichte] vol met kozijnen,twee polen achter in de patrol,wat niet mocht,met een lading blikken diesel olie[dit kocht ik vast niet in Duitsland
] en kon zo door rijden.Wel had ik altijd een zwarte broek en overhemd,dit gaf een uitstraling van een priester 
En zat altijd om me heen tekijken,net of ik het niet zag dat er al drie auto s voor me al weg waren,en de Duitser zat te wenken uit zijn hok ,dat ik op moest schieten,dan maakte ik een geintje,ze keken in mijn paspoort soms niet en lieten me gaan.Een keer was ik de sigaar maar dat was een vrouwelijke dounanier die liet niet met zich sollen.De klep van de Patoll moest open.Wash ist das?Ik zei 2 met water, 2 met ranja.Daar trapte ze niet in,en maakte ze open.En met haar haviks neus had ze al direkt geroken,dat het diesel was.En zei direct dat word betalen.Maak niet uit zei ik,het is zondag vandaag graag een beetje korting,waarop ze zei zondags moet eigenlijk dubbel.Ik moest 45 mark betalen,was net zo veel ge weest als ik in Duitsland had getankt.Zo werd ik een keer weg geschopt bij Frankfurt Oder,omdat mijn aanhanger vol met bloemen zat,en mijn patroll tot op de passagiers stoel vol met cactussen zat,had wel papieren bij mij,maar dan moest ik naar de terminaal en dit vond ik te lang duren.Draaide om en reed naar het centrum,om daar de grens over te gaan.Stond alleen een pools vrouwtje van de douane,ik half hangend over mijn cactussen haar mijn paspoort laten zien,en ze vroeg of alles leeg was,ik knikte,zij zei echt?Waarop ik zei wedden? En bleef haar aan kijken,en kon doorgaan scheelde mij een paar uur en geen invoerrechten.
Zo ben ik met de vrachtwagen maandag morgen bij de poolse fytho dokter ook eens terug gestuurd,omdat de hufter turf tussen de gespoelde lelies vond.Dit was een jong ventje en had hem nooit eerder gezien.Bij al de anderen deed ik net of ik niet achter uit kon rijden,tegen de ramp[laad en los perron]en zei wacht maar ik neem wel een monster van de bollen,dan bleven hun op kantoor zitten,en ik pakte een schone zak bollen uit de cabine die ik mee had genomen.Deze man was niet om te lullen.Ik moest terug.Oke,ik zei hem ik ga eerst mijn uren rust maken,en vanavond de grens over richting Holland.Dit vond hij goed,ik zetten mijn auto ver op de parking.Toen die tijd waren ze bij de grens de boel aan het op knappen,en waren er een tijdje geen vangrails ,je kon eigenlijk zo van uit duitsland polen in rijden.De dokter was uit het zicht,ik belde naar nederland,dat ze in polen direct en zo snel mogelijk een nieuwe vracht moesten klaar zetten.Omdat ik anders terug moest,ik roste dus ilegaal polen binnen,loste en lade de wagen weer,en stond om 6 uur smiddags weer bij de duitser aan de grens,die zag op het loop briefje dat ik in de morgen 7 uur al was terug gestuurd,waarop ik zei ik heb eerst mijn pauze genomen,en hij liet mij gaan.Woensdag snachts stond ik weer met een nieuwe vracht op de poolse kant,en wat denk jwe zit daar de zelfde dokter nog.Hij keek me aan,en direct zei hij ,u bent niet naar holland geweest,u heeft gewacht bij de grens,je baas[in dit geval mijn maat]heeft nieuw papieren gebracht.Dit was niet zo,maar daar wou hij niets van weten.Ik moest en zou tegen de ramp,en anders bleef ik maar staan zei hij.Nou er zat niks anders op,de wagen tegen de ramp te zetten.Komt de l.l met een heftruk aan zetten,en haalt de hele trailer leeg,zet 52 van die grote kisten op het plein,en vond wederom weer turf,ik zei dat dit geen grond was,maar hij hield vol.Om tekopen was hij niet,en ik moest weer terug.Dacht het zelfde uit te ,maar halen als maandag ochtend,maar die vlieger ging niet op.
Hij gaf opdracht aan een douanier om mij naar de duitsers te brengen.Krabbelde me eens achter mijn oren en zag al een op lossing.Zei de man dat ik eerst moest tanken,dat was geen probleem,na het tanken reden we tot net voor de grens,en hij gaf me het paspoort terug.Ik wachten tot hij vertrokken was en draaide de truck naar de andere kant richting polen,reed nog geen 100 meter,en zag een blauwe zwaailamp aan komen,de zelfde man,die vroeg wat ik ging doen?
Waarop ik snel zei dat mijn tank factuur niet goed was,en terug naar het station ging,o zei hij,dan ga ik met je mee.
Hij bleef in zijn auto wachten[gelukkig]en ik kocht een flesje cola,die ik onder me jas stopte.De man bracht me letterlijk tot aan de duitsers.En kon toen echt terug.Dit zij er maar een paar van de dingen die ik mee maakte bij de grens.
Wel drank,flessen,diesel,kozijnen,beelden,koets, banden,en nog veel meer handel.Had wel eens drie polen mee,en een aanhanger [dichte] vol met kozijnen,twee polen achter in de patrol,wat niet mocht,met een lading blikken diesel olie[dit kocht ik vast niet in Duitsland
] en kon zo door rijden.Wel had ik altijd een zwarte broek en overhemd,dit gaf een uitstraling van een priester En zat altijd om me heen tekijken,net of ik het niet zag dat er al drie auto s voor me al weg waren,en de Duitser zat te wenken uit zijn hok ,dat ik op moest schieten,dan maakte ik een geintje,ze keken in mijn paspoort soms niet en lieten me gaan.Een keer was ik de sigaar maar dat was een vrouwelijke dounanier die liet niet met zich sollen.De klep van de Patoll moest open.Wash ist das?Ik zei 2 met water, 2 met ranja.Daar trapte ze niet in,en maakte ze open.En met haar haviks neus had ze al direkt geroken,dat het diesel was.En zei direct dat word betalen.Maak niet uit zei ik,het is zondag vandaag graag een beetje korting,waarop ze zei zondags moet eigenlijk dubbel.Ik moest 45 mark betalen,was net zo veel ge weest als ik in Duitsland had getankt.Zo werd ik een keer weg geschopt bij Frankfurt Oder,omdat mijn aanhanger vol met bloemen zat,en mijn patroll tot op de passagiers stoel vol met cactussen zat,had wel papieren bij mij,maar dan moest ik naar de terminaal en dit vond ik te lang duren.Draaide om en reed naar het centrum,om daar de grens over te gaan.Stond alleen een pools vrouwtje van de douane,ik half hangend over mijn cactussen haar mijn paspoort laten zien,en ze vroeg of alles leeg was,ik knikte,zij zei echt?Waarop ik zei wedden? En bleef haar aan kijken,en kon doorgaan scheelde mij een paar uur en geen invoerrechten.Zo ben ik met de vrachtwagen maandag morgen bij de poolse fytho dokter ook eens terug gestuurd,omdat de hufter turf tussen de gespoelde lelies vond.Dit was een jong ventje en had hem nooit eerder gezien.Bij al de anderen deed ik net of ik niet achter uit kon rijden,tegen de ramp[laad en los perron]en zei wacht maar ik neem wel een monster van de bollen,dan bleven hun op kantoor zitten,en ik pakte een schone zak bollen uit de cabine die ik mee had genomen.Deze man was niet om te lullen.Ik moest terug.Oke,ik zei hem ik ga eerst mijn uren rust maken,en vanavond de grens over richting Holland.Dit vond hij goed,ik zetten mijn auto ver op de parking.Toen die tijd waren ze bij de grens de boel aan het op knappen,en waren er een tijdje geen vangrails ,je kon eigenlijk zo van uit duitsland polen in rijden.De dokter was uit het zicht,ik belde naar nederland,dat ze in polen direct en zo snel mogelijk een nieuwe vracht moesten klaar zetten.Omdat ik anders terug moest,ik roste dus ilegaal polen binnen,loste en lade de wagen weer,en stond om 6 uur smiddags weer bij de duitser aan de grens,die zag op het loop briefje dat ik in de morgen 7 uur al was terug gestuurd,waarop ik zei ik heb eerst mijn pauze genomen,en hij liet mij gaan.Woensdag snachts stond ik weer met een nieuwe vracht op de poolse kant,en wat denk jwe zit daar de zelfde dokter nog.Hij keek me aan,en direct zei hij ,u bent niet naar holland geweest,u heeft gewacht bij de grens,je baas[in dit geval mijn maat]heeft nieuw papieren gebracht.Dit was niet zo,maar daar wou hij niets van weten.Ik moest en zou tegen de ramp,en anders bleef ik maar staan zei hij.Nou er zat niks anders op,de wagen tegen de ramp te zetten.Komt de l.l met een heftruk aan zetten,en haalt de hele trailer leeg,zet 52 van die grote kisten op het plein,en vond wederom weer turf,ik zei dat dit geen grond was,maar hij hield vol.Om tekopen was hij niet,en ik moest weer terug.Dacht het zelfde uit te ,maar halen als maandag ochtend,maar die vlieger ging niet op.
Hij gaf opdracht aan een douanier om mij naar de duitsers te brengen.Krabbelde me eens achter mijn oren en zag al een op lossing.Zei de man dat ik eerst moest tanken,dat was geen probleem,na het tanken reden we tot net voor de grens,en hij gaf me het paspoort terug.Ik wachten tot hij vertrokken was en draaide de truck naar de andere kant richting polen,reed nog geen 100 meter,en zag een blauwe zwaailamp aan komen,de zelfde man,die vroeg wat ik ging doen?
Waarop ik snel zei dat mijn tank factuur niet goed was,en terug naar het station ging,o zei hij,dan ga ik met je mee.
Hij bleef in zijn auto wachten[gelukkig]en ik kocht een flesje cola,die ik onder me jas stopte.De man bracht me letterlijk tot aan de duitsers.En kon toen echt terug.Dit zij er maar een paar van de dingen die ik mee maakte bij de grens.