Reizen met de auto tussen Nederland en Polen voor de val van “de muur”
Al sinds de jaren ’80 kom ik in Poznan, in die periode kwam ik soms met de auto en soms met de trein.
In dit bericht benoem ik enkele belevenissen in willekeurige volgorde m.b.t. de autoreizen die ik maakte voor de val van de ‘Berlijnse muur’.
Het 1e verhaal
Reizen door de DDR had altijd wat speciaals, het eerste stuk asfalt lag er uitstekend bij totdat je de weg naar Berlijn verliet om door te reizen naar Frankfurt a/d Oder. De weg tot aan Berlijn is aangelegd door de West-Duitsers en was een voorbeeld van hoe een weg behoorde te zijn. Maar ja, ik was niet op weg naar Berlijn, dus op een gegeven moment kwam het punt dat de rechterweghelften richting Berlijn gingen en ik de linkerweghelften volgde richting Polen.
Het was net of ik in een andere wereld belande, de straten hadden m.i. sinds WW2 geen onderhoud meer gehad. De wegdek bestond uit ‘platen’ warbij de wielen een vrij eentonig geluid produceerde als je over de randen van de platen reed: kadoenk, kadoenk, kadoenk. Verder moest je goed uit je doppen kijken want er waren gaten in de weg die op zijn minst jouw schokbrekers zouden kosten mocht je er onverhoopt toch doorheen komen. De weg na Berlijn was dan ook meer een slalom dan een rechte weg.
Het 2e verhaal
De DDR-douane had een geniepig truckje bedacht. Als je de DDR binnen kwam moest je een doorreisvisum kopen. Op dit visum werd dan de datum en tijd genoteerd wanneer je het land binnen kwam. Als je de DDR weer wilde verlaten om Polen binnen te gaan, werd het visum door de DDR-douane opnieuw gecontroleerd. Was de tijd tussen binnenkomst en het moment dat je het land uitreed volgens hun te kort, dan kreeg je een boete voor te hard rijden. Wel ter plekke betalen natuurlijk.
Het 3e verhaal
Om boetes voor te snel rijden te voorkomen in de DDR (zie 2e verhaal) nam ik altijd na het passeren van Berlijn een pauze op een parkeerplaats. Voordat ik de parkeerplaats opreed had ik al in de spiegels gezien dat er een politieauto achter mij reed. Toen ik de parkeerplaats opreed reed de politieauto gewoon door, waarom niet zou je denken. Na een half uurtje pauze die ik benutte voor een sanitaire stop en verzorgen van de innerlijke mens stapte ik weer in mijn auto om mijn weg tot aan de grens te vervolgen. Ik reed de parkeerplaats af en zag tot mijn verbazing diezelfde politieauto achter een bosje staan. Hadden ze mij dus de hele tijd dat ik op de parkeerplaats was gecontroleerd of ik ook iets onwettig zou doen.
Het 4e verhaal
Begin jaren 80 reden wij met 10 personen in een camper en een auto naar Polen voor een bruiloft, leuk feest, uitstekend vermaakt. Op de terugweg werd de camper door de DDR-douane uitvoerig geïnspecteerd, iets te uitvoerig aangezien wij cadeau`s hadden meegekregen waar belasting over betaald moest worden. Toen de douanier ons verstopplek dreigde te ontdekken greep één van de dames in, er werd wat marsen en koffie tevoorschijn getrokken en aan de douanier gegeven. Hij verstopte het onder zijn kleding en wij mochten de grens weer over…
Het 5e verhaal
Bij de grens heb ik zoveel gezien en gehoord, daar zou ik wel een boek over kunnen schrijven, ik hou het maar bij een paar stukjes op dit forum.
Op een gegeven moment staan wij weer eens bij de grens in de file van een paar uur, en dan heb je ook tijd om eens om je heen te kijken. Nu bleek dat bij de grens een vrouw met 2 kinderen in een auto zat en maar niet door de douane kon komen. Wat bleek, de dame had in Polen een ongeluk gehad en haar eigen auto was total los. Nu kwam ze bij de douane met een andere auto en bijbehorende papieren. Nu bleek dat op één van de papieren volgens de douane een stempel/handtekening miste die opgehaald kon worden in Poznan. De vrouw was met auto en kinderen naar Poznan gereden voor de stempel en handtekening. In Poznan gaven ze aan dat ze dat niet kreeg omdat het niet nodig was. Weer terug bij de douane gaf die wederom aan dat ze toch de stempel en handtekening moest ophalen. De vrouw vroeg meerdere keren aan de douane of die dan even met Poznan wilde bellen over wat nu wel en niet nodig was. De douane weigerde en gaf tevens aan dat ze inmiddels illegaal was omdat haar visum ook was verlopen. Ik zie de vrouw nog steeds voor mij, spinnijdig, gooiend met de papieren en schreeuwend tegen de douane.
Het 6e verhaal
Benzine tanken in de DDR. Op een gegeven moment wilde ik in de DDR benzine tanken, tja de auto draait nog steeds niet op water en ik parkeerde aldus mijn auto bij een pompstation en koos één van de 10 pompen uit. Helaas geen benzine. Ik wandel bij de pomphouder naar binnen en vraag om benzine en kreeg als antwoord dat er geen benzine was als ik geen bonnen had. Op mijn vraag of ik wel benzine kon krijgen als ik betaalde met D-mark bleek als smeermiddel te werken en een paar minuten later reed ik verder met een volle tank.
Het 7e verhaal
Ik reed in Polen weer richting de grens, weekje vakantie zat er weer op en gaf flink gas. Na een tijdje rijden zag ik voor mij c.a. 10 auto`s achter elkaar rijden en daarvoor een bus, precies 90 km per uur. Ik dacht “daar ga ik niet achter hangen”, keek over er tegenliggers waren (gelukkig niet) gaf flink gas en reed de hele colonne voorbij. Met 120 km passeerde ik de bus en vervolgens de politieauto die ik nooit had gezien. Gelukkig konden de politieauto`s in die tijd nauwelijks de 100 km per uur halen en heb ik die ook nooit weer gezien.
Het 8e verhaal
Het had `s avonds hard geregend en de volgende dag ging ik weer op weg naar Nederland. Na nog geen half uurtje rijden reed er een Syrenaje auto, model bolhoed, voor mij op een plek waar passeren nou niet echt verstandig was. Ik bleef even achter de Syrena hangen en op een gegeven moment ging de Syrena naar de linkerbaan. Wat bleek, voor ons op onze helft lag een beste plas water. Ik kijk in de spiegel, geen auto achter mij en remde behoorlijk tot ik vlak bij de plas was en liet de rem weer los. De Syrena echter wilde om de plas heen rijden, maar stuurde iets te vroeg naar rechts en kwam met de rechterwielen in de plas terecht. Tot mijn schrik zie ik ineens de Syrena over de kop slaan, een paar koprollen maken vlak voor mij langs en in de berm tot stilstand komen. Iets verderop stop ik ook om te zien of ik kon helpen. Gelukkig zagen andere mannen die daar werkten het gebeuren en hielpen de onfortuinlijke chauffeur uit de auto.
Het 9e verhaal
File bij de grens, ik heb ze in allerlei lengtes en tijd meegemaakt. Nu stond ik bij de Pools – DDR grens om weer Polen te verlaten. Na een uurtje of 2 moest ik toch even een sanitaire stop maken, stap uit de auto, loop tussen de vrachtwagens door, zoek een boom op en leeg mijn blaas. Wat kan dat soms een opgelucht gevoel geven. Toen ik mij omdraaide zag ik ineens 5 militairen om mij heeb staan met wapens die mij weer terug begeleidden naar de auto. Vriendelijke jongens die militairen.
Het 10e verhaal
Zoals ik al bij het 4e verhaal aangaf waren wij met de camper in Polen geweest. Onderweg tussen de Poolse en DDR grens was een belastingvrije winkel waar wij een 10 flessen drank en 10 sloffen sigaretten hadden gekocht. Al doorrijdend naar Nederland kwamen wij uiteindelijk aan bij de grens Nederland – Duitsland bij Ter Apel, nog een kwartiertje en eindelijk thuis. Voorop reed de camper en ik reed in de auto met mijn moeder naast mij. Tijdens de reis kwam bij iedere stop een andere chauffeur achter het stuur van de auto en nu was ik toevallig aan de beurt. Bij de grens van Ter Apel stond de Nederlandse douane te controleren. Eerst de camper, of ze wat hadden aan te geven, “nee” was het antwoord e n de camper reed door. Toen was ik aan de beurt, of ik wat had aan te geven. “Nee”, gaf ik aan. De douanier keek achterin de auto, begon te lachen en liet ons doorrijden. Wij vonden het vreemd, waarom begon die man te lachen. Wat bleek; de flessen drank en sloffen sigaretten hadden zonder na te denken open en bloot op de achterbank van de auto gelegd. Dit had ons een beste boete kunnen opleveren.
Het 11e verhaal
Mijn vriendin (nu mijn vrouw) waren op familiebezoek geweest en reden weer terug naar Poznan. Op een gegeven moment is er een scherpe bocht in de weg met bossen aan de zijkant van de weg zodat je de bocht niet kon inkijken. Toen wij met 90 km per uur door de bocht reden bleek ineens een agent midden op de weg te staan met de hand omhoog als stopteken. Ik kon nog net om hem heen komen door snel, supersnel aan het stuur te trekken en ben gewoon mijn weg vervolgd. Wie gaat er nu ook op z`on plek staan om het verkeer tegen te houden.
Het 12e verhaal
Vlak voordat ik bij Poznan was (voor bekenden een kilometertje voordat de 4-baansweg bij Poznan begint) was er een ongeval + bijbehorende file. Even later was de weg weer vrij en mochten wij weer oprijden. Precies op de plek waar de weg van een 2-baans naar een 4-baans ging stond er een agent die een stopteken gaf tussen de auto voor mij en mijn auto. Nu reden wij vanwege de file daarvoor en een vrachtauto voor ons misschien 60 km per uur en was zijn stopteken voor mij nogal aan de late kant, ik ben gewoon doorgereden. Later hoorde ik dat een serie auto`s aldaar een bekeuring hadden gekregen, de reden weet ik niet en waarom hij niet alle auto`s aanhield is mij ook onbekend gebleven.
Het 13e verhaal
Toen wij met de camper + auto (zie verhaal 4 en 10) door de DDR naar huis gingen was het laatste stukje in de DDR 100 km / 80 km / 60 km / 40 km. De camper reed voorop en mijn vader in de auto erachter. De camper reed 100 km per uur tot aan de grens, mijn vader liet de auto uitvieren. Conclusie: er was snelheidscontrole door de DDR-politie en mijn vader kreeg een bekeuring, de chauffeur van de camper hebben ze gewoon door laten gaan.
Het 14e verhaal
Op de terugweg naar Nederland benzine tanken in Polen. Hoeveel auto`s heb ik al bij de laatste pompstation zien staan in een file om de tank nog even goedkoop te vullen. Men stond er graag een half uur voor in de file. Ik pakte altijd de één na laatste pompstation, ik was binnen 5 minuten gevuld en weer on the road.