Polen - Tomek

[bertvaneck]

Polen - Tomek

We staan in een supermarkt, bij de slagerij. We willen graag gehakt en hebben geen idee wat ‘gehakt’ in het Pools is, maar er staat een immense rij voor ons, dus we kunnen hier nog even over piekeren. Tegen de mensen voor ons in de rij beginnen we alvast maar het ijs te breken en zeggen enthousiast ‘dzjendobré’ (hallo of goedendag). Maar tot nu toe ontvangen we nog geen respons. Niemand uit de rij voor ons kiest voor gehakt. En dat betekent dat we niet kunnen spieken. Kippenpoten lijkt hier favoriet.



En dan zijn wij aan de beurt. Ook tegen de verkoopster zeg ik dan eerst maar eens enthousiast ‘dzjendobré’ en ik krijg een ‘dzjendobré’ terug, maar daarmee heb ik nog geen gehakt. Hoe maak ik haar nou duidelijk dat ik graag wat gehakt zou willen? En dan, tot mijn grote opluchting, zie ik hoog boven mijn hoofd een reclamebord met ‘tig soorten vlees in mooie plaatjes gepresenteerd. Opgelucht kijk ik de hele rij achter mij aan, klim op de toonbank en wijs het gehakt-plaatje aan. Ik maak vervolgens een schrijfbeweging en de verkoopster loopt zoekend weg. Ze komt terug met papier en pen en ik noteer het getal ‘500 g’. En dan gebeurt er een klein Pools wonder: de wachtende mensen in de rij lachen en applaudisseren. Zelfs de verkoopsters achter de balie lachen en gaan lachend aan de slag. Ja, we hebben ineens de vriendelijkheid en vrolijkheid in Polen gevonden. Niet veel later lopen wij met 500 gram gehakt de winkel uit (nou ja, en een winkelwagen vol met veel meer).

Eenmaal op de camping heb ik er de handigheid in gekregen. Alle andere campinggasten hebben een prachtig nummer op hun tent of camper. Wij niet. Zal dat wel goed gaan met ons plekje? Ik besluit een prachtige rebus te tekenen en ga er mee naar de campingbazin en zij blijkt een enorme liefhebster te zijn van rebussen. Giebelend en grinnikend lost ze de rebus samen met haar dochters op en even later loop ik trots met een nummer voor ons campingplekje terug. Dat is het dus, ik keer weer terug naar beeldtaal.

Ondertussen is een campinggast druk bezig met het rondsjouwen van allemaal attributen. Voor onze plek worden twee dekens neer gelegd, even verderop worden badminton rackets achter gelaten en spanbanden, er worden kindertunnels neer gelegd en hij wordt weggejaagd bij een campingplek omdat hij er de rust zou verstoren. Het maakt ons wel nieuwsgierig. Er komen ook steeds meer kinderen op hem af. We besluiten onze stoeltjes zo neer te zetten dat we alles eens goed kunnen zien. Niet veel later lopen alle kinderen van de camping rondom deze ene man en geeft hij allerlei instructies aan de kinderen. We zijn nog steeds aan het afvragen wat er aan de hand is. Is hij een animator? Is er een jeugdkamp op deze camping?

Nee, Tomek is op de camping! Tomek is een naar Nederland geëmigreerde Pool die jaarlijks nog op vakantie terug gaat naar Polen met zijn twee kinderen. En als er één ding is dat Tomek fijn vindt, dan is het gezelligheid. Even kletsen met de buren (direct naast hem of waar dan ook op de camping), of iets gezelligs doen met alle kinderen op de camping en zelfs worstjes brengen aan de hond van die Nederlanders (die de hond dan niet weg krijgt omdat hond nog nooit zulke grote worsten heeft gezien) – wat alle andere Polen ook weer op het idee brengt dat hond een hele goede vuilnisbak is voor alles wat zij zelf eigenlijk niet zo lekker vonden en dus komen er elke dag wel Poolse campingburen langs met bakjes etensresten (can dog eat this?).

Deze middag heeft Tomek voor alle kinderen een zeskamp georganiseerd op de camping. Gewoon omdat hij dat leuk vindt. En nou ja, de kinderen vinden het geweldig. Een zeskamp met hele simpele elementen: ga op een deken liggen, rol je op in de deken en rol je er weer uit, zo snel mogelijk. Sla met de badminton een shuttle middenin de cirkel die Tomek van de spanband heeft gemaakt. Als je dat is gelukt dan zo snel mogelijk rennen naar het volgende onderdeel! En zo heeft hij verschillende onderdelen bedacht. Het wordt een wedstrijd op leven en dood tussen de jongens en meisjes van de camping. En iedereen leeft mee. Tot grote verrassing van iedereen winnen de meisjes! De jongens zijn hevig teleurgesteld. Maar Tomek heeft nog een grote verrassing: het grote finalespel! Een touwtrekwedstrijd. En er mag vals gespeeld worden. Met andere woorden, er mag hulp gevraagd worden van campinggasten en dat wordt natuurlijk veelvuldig gedaan. Ondanks dat zijn er drie touwtrekwedstrijden nodig voordat de meiden alsnog door de jongens verslagen worden.

Tomek: onze vertaler, reisgids, animator en pannenkoekenbakker. We hebben van je genoten!