Op een mooie, zonnige dag in het pittoreske Gdansk wilden wel eens iets anders zien dan mooie gebouwen, en Poolse mensen hadden we ook al meer dan genoeg gezien. Tijd voor Poolse dieren!
Een tram- en bustocht van ongeveer een uurtje bracht ons naar de lokale dierentuin. Als je nou denkt, zoiets zal in Polen wel tegenvallen; niets was minder waar. Het park was heel groot, had meer dieren dan Dierenpark Emmen en als kers op de taart: Het was een doordeweekse dag, dus er was bijna niemand, op anderhalf schoolreisje na. Een kleine greep uit de kinderen van Moeder Natuur die we gezien hebben:
Er waren twee olifanten, een Indiaanse en een Afrikaanse. De een was erg oud en de ander was gered uit een dierentuin waar zij mishandeld werd. Prachtige dieren zijn het!
De leeuwen hadden een bijzonder mooi verblijf. Erg groot, heel groen en als je zag hoe de groep erbij lag, al chillend in de zon, kon je je makkelijk voorstellen dat ze het prima naar hun zin hadden hier.
Misschien wel mijn favoriete dier, het stokstaartje, was ook in ruime aantallen vertegenwoordigd in deze dierentuin. Ze lijken zo spontaan en sociaal, maken een heel schattig geluid en zien er gewoon
uit als ze rechtop gaan staan.
Als je er dan toch bent, kan je net zo goed even gedag zeggen tegen de familie, toch?
Wie houdt er nou niet van pinguïns? Dat bedoel ik! Deze zwart-witte waggelende droogkloten hadden ook een mooi territorium toebedeeld gekregen. We konden alleen niet zo dichtbij komen, helaas.
Tot slot hadden we ook een goed zicht op een tijger, die in tegenstelling tot de poema wél vol in het zicht besloot te gaan liggen chillen. Dankjewel tijger!
