Deze zomer reist Koen Marée met de trein dwars door Europa. Voor Reis! doet hij verslag van zijn avonturen en ervaringen. Vandaag het tweede deel: Krakau, het Florence van Polen.
Wereldjongerendagen
In de trein van Berlijn richting Warschau krijg ik de eerste vraag al op me afgevuurd. ,,Krakau? Ga je naar de Wereldjongerendagen?’’ Later verneem ik dat deze week, naar schatting, zo’n twee miljoen aanhangers van het Christendom naar de tweede stad van Polen zullen afreizen om het rooms-katholieke geloof te belijden. Aankomende vrijdag brengt ook de paus een bezoek aan Krakau.
Bij aankomst blijkt dat de stad al druk bezig is met de voorbereidingen. Op weg naar het hostel zie ik talloze vrijwilligers rondlopen en op ieder plein zie ik wel een podium in opbouw. Het is druk op straat, maar de aankomende festiviteiten zijn daar niet de enige oorzaak van. Krakau is een echte studentenstad en dat brengt een levendige sfeer met zich mee.
Mijn hostel, Atlantis, bevindt in de Josefa Dietla, een grote, brede weg. In de slaapzalen hoor echter je niks meer van het verkeer en is het, gelukkig, een stuk koeler dan buiten. Na wat goede nachtrust begeef ik mij de volgende dag naar het centrum. Uitvalsbasis is de Rynek Glowny, de Grote Markt. Vanaf hier vertrekken de gratis stadswandelingen onder begeleiding van een gids. Het loodst langs alle hotspots, zoals het Wawel-kasteel, de oude stadsmuur en de Joodse wijk. Dit concept is overigens in elke grotere Europese stad te vinden en een aanrader voor wie niets wil missen.
Zelf besluit ik echter om op eigen tempo te stad te verkennen. Het Wawel-kasteel, in de 13 eeuw gebouwd op de Wawel-heuvel, staat als eerste op mijn to-do-list. Na een korte klim kom je uit op een prachtige binnenplaats en kun je verschillende kanten op. Zo is er een gothische kathedraal, overladen met ornamenten, en kun je op zoek naar de mythische draak, die zich volgens de legende onder het kasteel schuil houdt. Op de terugweg naar het hostel zie ik nonnen op het podium hun act oefenen voor tijdens de Jongerendagen, wat een bijzonder schouwspel oplevert.
Terug aan de Dietla ontmoet ik de Finse Alex, die al bijna een week in Krakau verblijft. Net als ik reist hij rond en al snel besluiten we om samen de stad in te gaan om een hapje te eten. We belanden in een vegetarische kebabzaak, ‘Vegab’ waar we voor een spotprijsje genoeg naar binnenwerken om de rest van de dag vooruit te kunnen. Vervolgens trekken we de Joodse wijk, Kazimierz, in. Voor de Tweede Wereldoorlog woonden zo’n 35.000 joden in de wijk, waarvan 3000 tot 5000 de holocaust overleefden. Een deel van hen had dit te danken aan Oskar Schindler, die de Nazibewindvoerders ervan wist te overtuigen om zijn Joodse werknemers niet te deporteren. Zijn fabriek is inmiddels een museum, terwijl Kazimierz als decor diende voor de film ‘Schindlers List’.
Uitgaansleven
’s Avonds is het tijd om het Poolse nachtleven onveilig te maken. Alex en ik duiken, na een pizza, opnieuw de Joodse wijk in. Niet alleen de historie kenmerkt deze wijk, ook het uitgaansgebied is hier erg in trek. In elke straat zitten wel enkele barretjes en wie goed zoekt, belandt op mooie binnenplaatsjes waar de muziek zacht genoeg staat om te praten, maar hard genoeg om de sfeer te verhogen. Een leuke club is ‘Opium’, waar zo’n binnenplaats is aangesloten aan een discotheek. We vermaken ons hier prima, maar zijn ook erg benieuwd naar wat het centrum van de stad te bieden heeft.
Vanaf Kazimierz is het een kwartiertje wandelen naar het stadshart. Je weet wanneer je op de juiste plek bent, als de promotiemeisjes je om de oren vliegen om je bij hun werkgever naar binnen te krijgen. Toch zijn in het centrum niet alleen clubs te vinden. Op verborgen plekken, die je het best van tevoren kan opzoeken, bevinden zich gezellige kelderbars. Ook Betel Klub is een sfeervolle, artistieke plek om te bezoeken. Wie zin heeft om nog even alle energie eruit te gooien, omdat je in de ochtenduren bijvoorbeeld een lange treinreis te wachten staat, zijn clubs als Four en Coco de beste opties. Dat laatste geldt voor twee Londense meisjes die Alex en ik onderweg ontmoeten en met wie we het goed kunnen vinden. Voor hen is Coco het eindstation van hun bezoek aan Krakau, voor ons is het de laatste stop van de avond.
De volgende ochtend moet ik al vroeg uit de veren. ’s Avonds heb ik de nachttrein naar Boedapest, maar nog voor 10 uur moet ik uitgecheckt zijn. De rest van de ochtend dwaal ik door de stad, drink ik koffie en neem ik de omgeving in me op. Ik merk dat ik me al snel thuis begin te voelen. Wel is het centrum (logischerwijs) erg toeristisch, waardoor ik me voorneem om de laatste uren van mijn verblijf opnieuw in de Joodse wijk door te brengen.
In het hostel ontmoet ik de Australische Asha en de Duitse Max, een stelletje dat samen door Europa toert. Omdat Max een paar jaar geleden emigreerde naar Australië en moest wachten op een vaste verblijfsvergunning, is dit de eerste keer sinds een paar jaar dat hij weer naar Europese grond is afgereisd. Na hun rondtocht door Oost-Europa willen de twee werk vinden in Berlijn. Meteen komt een leuk gesprek op gang, waarin we vertellen over onze levens en reiservaringen. Het duo bombardeert me als hun gids en gedrieën doorkruisen we Kazimierz. In Stajnia drink ik mijn laatste Poolse biertje, waarna ik in restaurant Warsztat aan de Bozego Ciala de lekkerste Tagliatelle eet die ik ooit heb gehad. En dat voor 7 euro!
Stedentrip
Tijd om de eindbalans op te maken. Krakau is een geweldige stad om een paar dagen door te brengen. Voor een stedentrip is het ideaal, omdat alle bezienswaardigheden dicht bij elkaar liggen. Overdag doe je aan sightseeing, ’s nachts duik je het levendige nachtleven in. De bijnaam, het ‘Florence van Polen’, is door de enorme historie en cultuur helemaal terecht. Al moet men niet verwachten dat er veel architectonische overeenkomsten zijn met de Italiaanse cultuurstad.
Mijn Poolse avontuur zit erop, ik trek met de nachttrein verder naar Boedapest. De stad van thermen, goulashsoep en ruïnebars. Daar gaan we!
de nonnen, kostelijk 