binnenkort gaan wij naar Leba aan de kust.
Heeft iemand tips voor deze plaats en omgeving?
Plievo
Leba
Re: Leba
Misschien heb je hier eits aan:
Naar Hel en Slowinski Nationaal Park
To Hel and back
Naar Hel ga je om ‘I’ve gone to Hel and back’ te kunnen zeggen. En omdat het een heel charmant schiereiland is. En vanwege die absolute mafkees die vlakbij de vuurtoren op het uiterste puntje van Hel een snuisterijenstalletje drijft, waar hij zelfgemaakte kabouterpoppetjes verkoopt die een sterke gelijkenis met hem vertonen. Hangsnor, puntbuik, middeleeuws hesje aan, misvormde hoed op, kortom: een man die gezellig in zijn eentje zijn eigen themaparkje vormt.
Hel is 34 kilometer lang, maar gemiddeld slechts 300 tot 500 meter breed. Toch zie je vanuit de weg of het treinlijntje dat midden over het schiereiland loopt niet veel van de stranden aan weerszijden. Daarvoor staan er teveel bomen. De stranden aan de noordkust blijken bij nadere inspectie het breedst. Er wordt gezond, beachvolleybal gespeeld en gepicknickt.
In het stadje Hel, vlakbij het uiteinde van het schiereiland, heerst tegen de tijd dat ik er aankom een wat landerige sfeer. De zonnige zondagmiddag nadert zijn einde, iedereen is bezig zijn spulletjes bij elkaar te verzamelen en zich gereed te maken voor de terugreis.
Slowinski Nationaal Park
De slotetappe van mijn reis door het noorden van Polen voert naar Leba. De autorit voert langs graanvelden, rijkelijk voorzien van korenbloemen. Door de perfectionering van de akkerbouw komen ze in Nederlandse korenvelden nauwelijks meer voor.
Iets voorbij Leba ligt het buurtschap Rabka als een waakhond voor Slowinski Nationaal Park. In Rabka mag je met je auto niet verder. Je kunt er parkeren en vervolgens in een elektrisch treintje stappen dat naar het hart van het park voert. De negen kilometer lange rit heeft wat weg van een flauwe toeristische attractie, maar dient hier om het milieu tegen ongebreideld autoverkeer beschermen.
Slowinksi Nationaal Park is vooral befaamd vanwege zijn wandelende duinen. Zij zijn het gevolg van een eendrachtig samenwerkingsproces van zee, zon en wind. De zee spoelt zand het strand op. Wanneer dat is opgedroogd wordt het door de wind landinwaarts geblazen, waar het een indrukwekkend woestijngebied hier in Polen heeft gevormd.
Ik overdrijf niet: gedurende de Tweede Wereldoorlog gebruikten Rommel en zijn Afrika Corps het als oefenterrein. Vandaag de dag noemen de Polen het ‘Sahara aan zee’, en het duingebied trekt op mooie dagen veel recreanten.
Er zijn ook nadelen. Het zand is een serieuze bedreiging voor het bos, verder landinwaarts. Terwijl ik door het gebied wandel zie ik tientallen dode bomen. De duinen rukken op met een snelheid van twee tot tien meter per jaar, en in de vijfduizend jaar dat dit proces inmiddels duurt zijn hele lappen bos verdwenen.
Het is een flinke wandeling door de ‘woestijn’ voordat ik – mijn schoenen zwaar van het zand – de kustlijn heb bereikt. De zon schijnt uitbundig en doet strand en duinen oplichten in fel goudgeel. Ik wandel een halfuur langs de vloedlijn en ga dan terug het duingebied in. Als ik halverwege mijn terugtocht ben, is de lichtinval veranderd. De zandmassa’s zijn amberkleurig geworden – zoals dat hoort aan de Baltische Zee.
http://reizen.nl/?artikel=polen-naar-he ... onaal-park
Naar Hel en Slowinski Nationaal Park
To Hel and back
Naar Hel ga je om ‘I’ve gone to Hel and back’ te kunnen zeggen. En omdat het een heel charmant schiereiland is. En vanwege die absolute mafkees die vlakbij de vuurtoren op het uiterste puntje van Hel een snuisterijenstalletje drijft, waar hij zelfgemaakte kabouterpoppetjes verkoopt die een sterke gelijkenis met hem vertonen. Hangsnor, puntbuik, middeleeuws hesje aan, misvormde hoed op, kortom: een man die gezellig in zijn eentje zijn eigen themaparkje vormt.
Hel is 34 kilometer lang, maar gemiddeld slechts 300 tot 500 meter breed. Toch zie je vanuit de weg of het treinlijntje dat midden over het schiereiland loopt niet veel van de stranden aan weerszijden. Daarvoor staan er teveel bomen. De stranden aan de noordkust blijken bij nadere inspectie het breedst. Er wordt gezond, beachvolleybal gespeeld en gepicknickt.
In het stadje Hel, vlakbij het uiteinde van het schiereiland, heerst tegen de tijd dat ik er aankom een wat landerige sfeer. De zonnige zondagmiddag nadert zijn einde, iedereen is bezig zijn spulletjes bij elkaar te verzamelen en zich gereed te maken voor de terugreis.
Slowinski Nationaal Park
De slotetappe van mijn reis door het noorden van Polen voert naar Leba. De autorit voert langs graanvelden, rijkelijk voorzien van korenbloemen. Door de perfectionering van de akkerbouw komen ze in Nederlandse korenvelden nauwelijks meer voor.
Iets voorbij Leba ligt het buurtschap Rabka als een waakhond voor Slowinski Nationaal Park. In Rabka mag je met je auto niet verder. Je kunt er parkeren en vervolgens in een elektrisch treintje stappen dat naar het hart van het park voert. De negen kilometer lange rit heeft wat weg van een flauwe toeristische attractie, maar dient hier om het milieu tegen ongebreideld autoverkeer beschermen.
Slowinksi Nationaal Park is vooral befaamd vanwege zijn wandelende duinen. Zij zijn het gevolg van een eendrachtig samenwerkingsproces van zee, zon en wind. De zee spoelt zand het strand op. Wanneer dat is opgedroogd wordt het door de wind landinwaarts geblazen, waar het een indrukwekkend woestijngebied hier in Polen heeft gevormd.
Ik overdrijf niet: gedurende de Tweede Wereldoorlog gebruikten Rommel en zijn Afrika Corps het als oefenterrein. Vandaag de dag noemen de Polen het ‘Sahara aan zee’, en het duingebied trekt op mooie dagen veel recreanten.
Er zijn ook nadelen. Het zand is een serieuze bedreiging voor het bos, verder landinwaarts. Terwijl ik door het gebied wandel zie ik tientallen dode bomen. De duinen rukken op met een snelheid van twee tot tien meter per jaar, en in de vijfduizend jaar dat dit proces inmiddels duurt zijn hele lappen bos verdwenen.
Het is een flinke wandeling door de ‘woestijn’ voordat ik – mijn schoenen zwaar van het zand – de kustlijn heb bereikt. De zon schijnt uitbundig en doet strand en duinen oplichten in fel goudgeel. Ik wandel een halfuur langs de vloedlijn en ga dan terug het duingebied in. Als ik halverwege mijn terugtocht ben, is de lichtinval veranderd. De zandmassa’s zijn amberkleurig geworden – zoals dat hoort aan de Baltische Zee.
http://reizen.nl/?artikel=polen-naar-he ... onaal-park
-
Wilhelmus Johannes
- Berichten: 2833
- Lid geworden op: di aug 30, 2011 7:21 pm
Re: Leba
Wilhelmus Johannes schreef:http://oognet.pl/content/details/713
Dank je
Re: Leba
Hierbij enkele foto`s van Leba
Centrum van Leba
De wandelende duinen
Kunst
Centrum van Leba
De wandelende duinen
Kunst
Re: Leba
Een stukje tekst waar ik mij in kan vinden
Iets voorbij Leba ligt het buurtschap Rabka als een waakhond voor Slowinski Nationaal Park. In Rabka mag je met je auto niet verder. Je kunt er parkeren en vervolgens in een elektrisch treintje stappen dat naar het hart van het park voert. De negen kilometer lange rit heeft wat weg van een flauwe toeristische attractie, maar dient hier om het milieu tegen ongebreideld autoverkeer beschermen.
Slowinksi Nationaal Park is vooral befaamd vanwege zijn wandelende duinen. Zij zijn het gevolg van een eendrachtig samenwerkingsproces van zee, zon en wind. De zee spoelt zand het strand op. Wanneer dat is opgedroogd wordt het door de wind landinwaarts geblazen, waar het een indrukwekkend woestijngebied hier in Polen heeft gevormd.
Ik overdrijf niet: gedurende de Tweede Wereldoorlog gebruikten Rommel en zijn Afrika Corps het als oefenterrein. Vandaag de dag noemen de Polen het ‘Sahara aan zee’, en het duingebied trekt op mooie dagen veel recreanten.
Er zijn ook nadelen. Het zand is een serieuze bedreiging voor het bos, verder landinwaarts. Terwijl ik door het gebied wandel zie ik tientallen dode bomen. De duinen rukken op met een snelheid van twee tot tien meter per jaar, en in de vijfduizend jaar dat dit proces inmiddels duurt zijn hele lappen bos verdwenen.
Het is een flinke wandeling door de ‘woestijn’ voordat ik – mijn schoenen zwaar van het zand – de kustlijn heb bereikt. De zon schijnt uitbundig en doet strand en duinen oplichten in fel goudgeel. Ik wandel een halfuur langs de vloedlijn en ga dan terug het duingebied in. Als ik halverwege mijn terugtocht ben, is de lichtinval veranderd. De zandmassa’s zijn amberkleurig geworden – zoals dat hoort aan de Baltische Zee.
Iets voorbij Leba ligt het buurtschap Rabka als een waakhond voor Slowinski Nationaal Park. In Rabka mag je met je auto niet verder. Je kunt er parkeren en vervolgens in een elektrisch treintje stappen dat naar het hart van het park voert. De negen kilometer lange rit heeft wat weg van een flauwe toeristische attractie, maar dient hier om het milieu tegen ongebreideld autoverkeer beschermen.
Slowinksi Nationaal Park is vooral befaamd vanwege zijn wandelende duinen. Zij zijn het gevolg van een eendrachtig samenwerkingsproces van zee, zon en wind. De zee spoelt zand het strand op. Wanneer dat is opgedroogd wordt het door de wind landinwaarts geblazen, waar het een indrukwekkend woestijngebied hier in Polen heeft gevormd.
Ik overdrijf niet: gedurende de Tweede Wereldoorlog gebruikten Rommel en zijn Afrika Corps het als oefenterrein. Vandaag de dag noemen de Polen het ‘Sahara aan zee’, en het duingebied trekt op mooie dagen veel recreanten.
Er zijn ook nadelen. Het zand is een serieuze bedreiging voor het bos, verder landinwaarts. Terwijl ik door het gebied wandel zie ik tientallen dode bomen. De duinen rukken op met een snelheid van twee tot tien meter per jaar, en in de vijfduizend jaar dat dit proces inmiddels duurt zijn hele lappen bos verdwenen.
Het is een flinke wandeling door de ‘woestijn’ voordat ik – mijn schoenen zwaar van het zand – de kustlijn heb bereikt. De zon schijnt uitbundig en doet strand en duinen oplichten in fel goudgeel. Ik wandel een halfuur langs de vloedlijn en ga dan terug het duingebied in. Als ik halverwege mijn terugtocht ben, is de lichtinval veranderd. De zandmassa’s zijn amberkleurig geworden – zoals dat hoort aan de Baltische Zee.
-
Wilhelmus Johannes
- Berichten: 2833
- Lid geworden op: di aug 30, 2011 7:21 pm
Re: Leba
Dit soort kuststreken kennen wij hier niet,ik vond het er prachtig.
Re: Leba
Ik heb genoten van deze omgeving.
Wij hadden tijdens de wandeling door de bossen toen wij weer terug gingen het geluk dat wij een vos recht in de ogen konden kijken, op nog geen 20 meter afstand.
Bang was hij niet maar hield verstandig genoeg wel afstand van de mensen.
Wij hadden tijdens de wandeling door de bossen toen wij weer terug gingen het geluk dat wij een vos recht in de ogen konden kijken, op nog geen 20 meter afstand.
Bang was hij niet maar hield verstandig genoeg wel afstand van de mensen.